druz
druz
Saig Jelvest, ar c’habiten, a oa ur gwaz, ma oa unan : un den a c’hwec’h troatad, ledan e c’hoûg ; e zaouarn, div c'holvazh ; a-blom war e dreid, e ziv votez-koad, hep gaou, a oa heñvel eus div laouer-doaz ; e benn, ront ha moal evel ur vilienn, a oa garlantezet a vlev, ruz gwechall, dislivet bremañ, ho pije lavaret livet gant dour soavon ; e fri ledan a oa frank-digor ; ha dindan e ambrankoù louet ha druz, daou lagad bihan a skede lemm gwer-c’hlas, siket don gantañ en e benn.
Un deiz bennak, diouzh ar beure, e c'houlennas digant he merc'h : « Arsa, Soaz, peseurt trouz a glevan ? - Ataoe, ar c'hi, eme eben, ar c'hi o lonkañ un dakenn soubenn manet abaoe dec'h d'an noz. Aflik aflak, emezañ, aflik aflak, n'eo ket gwell [sic] druz, met mont a ra bepred d'an traoñ ! »
Peurechu gantañ e amzer, e teuas a-benn ar fin d'ar gêr, met ne veze ket gwell [sic] druz ar peuriñ gant kozh wernier Krec'h Eliez daoust d'ar bañsion digant ar gouarnamant.
An niverenn a veze skrivet gant kleiz "druz", e ruz pe e glas, met evit ma ne zeuje ket ar c'hoad da zuiñ ha da vreinañ, e oa ret dibab ar c'hoad reizh, a veze graet gantañ pa dremene ar rummad kentañ.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
druz