ober kurunoù

ober curunou

kurun

curun

Vertuzioù an Agnus Dei. / Ez chas brun an c'hurunoù [ec'h argas strak ar gurun], / Ez efas naet ar pec'hedoù, / Ez vir ouzh an tan pep manier, / Skaf ha lestr a cheñch [a sach] a zañjer, / Ez vir [e] pep tu ouzh marv subit, / Droukspered kre a chas kuit, / Ez spont sklaer an adverserien, / Ez rent soulas d'an wreg vrazez, / O tont da c'henel en gwel spes, / Ez ro grasoù, ez vir ouzh [drouk]chañs, / Pa en zouger gant reverañs. / A vent, nepred, na doutet pas, / ken din eo an bihan hag an braz.

Vertvziaov an Agnus Dei. / Ez chace brun an curunou, / Ez effacc net an pechedou, / Ez mir ouz an tan pep manyer, / Scaff ha lestr à chaing à danger, / Ez mir pep tu ouz maru subit, / Drouc speret cre à chace kuit, / Ez spont scler an aduerseryen, / Ez rent soulacc da-n gruec brases, / Oz dont da guenel en guel spes, / Ez ro graçou, ez mir ouz chancc, / Pa en douguer gand reuerancc. / A ment, ne pret na doutet pas, / quen din eo'n bihan hac an bras.

foeltret gant un talm kurun

foeltret gant vn talm curun

kurun

curun

kudurun

cudurun

kurun

curuñ

Ar gurun en em furm eus ar vogedennou pere a sav eus an douar.

Ar gurun èn hem furm eus ar voguedennou pere a sao eus an douar.

taol gurun

taul gurun

foultret gant un talm gurun

foultret gand un talm gurun

ober kurun

ôber kurun

un dismantr bras he deus graet ar gurun

eunn dismañtr brâz é deûz gréad ar gurun

kurun

talmoù kurun

talmou kurun

kudurun

Kouezhet eo ar gurun war va zi.

Kouézed eo ar gurun war va zî.

Kouezhet eo ar gurun war-hed ul lev diouc'h kêr.

Kouézéd eo ar gurun war-héd eul léô diouc'h ker.

He di pehini a oa ker kaer, a zo bet diskaret gant ar gurun.

Hé dî péhini a oa ker kaer, a zô béd diskaret gañd ar gurun.

kurunoù

kurunou

Kurun a ra.

Neuze ar prezeger, gant ur vouezh a oa kre, hag en devoa lakaet kreñvañ er c'halonoù; evel a ra 'r gurun, pa dregern en neñvoù, a groze a-zioc'h an dud, en ur youc'hal outo : "Ned oc'h ket diwar ouenn ho tud-kozh zo marv [...]".

Neuze ar prezeger, gant eur vouez a voa kre, hag e devoa lakeat krenvan er c'halounou; evel a ra'r gurun, pa dregern enn envou, a groze 'zioc'h ann dud, enn eur iouhal out-ho : "Ned-oc'h ket diwar-wenn ho tud koz zo maro [...]."

[an aotrou Doue] ez eas kuit ac'hano, diouzh an houad hag ar c'hi, da sevel ar gurun da gouezhañ war ho penn.

[an aotrou Doue] ez eaz kuit ac'hano, dioc'h ann houad hag ar c'hi, da zevel ar gurun da goueza war ho penn.

Sezar, ur c'hi mailh ha brudet, / Besk e lost ha rok e galon, / A voa lammet en e sav sonn / Tost d'ur c'honikl yaouank, hag outañ o sellet : / — « Din-me out, emezañ, e gurun o c'hourdrouz, / Ken a grenas en-dro al labousigoù keizh. »

Sezar, eur c'hi maill ha brudet, / Besk he lost ha rok he galoun, / A voa lammet enn he zav sounn / Tost d'eur c'honikl iaouank, hag out-han o sellet : / — « D'in-me oud, eme z-han, he gurun o c'hourdrouz, / » Ken a grenaz enn-dro al labousigou keiz.

A-benn ur pennad ne voe ket evit padout ken, hag e lavaras d’e vab : — Alo ! a-walc’h a istorioù, deomp en hent ; spanaet ar glav, torret an avel, tavet ar gurun.

A benn eur pennad ne oue ket evid padout ken, hag e lavaraz d’he vap : — Alo ! avoualac’h a historiou, deomp en hent ; spaneet ar glao, torret an avel, tavet ar gurun.

A-wechoù, evelato, e-pad an nevez-amzer hag an hañv, e teue e-pad an noz da ober ur bale dre ar parkeier, evit kemeret an aer vat hag en em dizinouiñ, pa ne veze ket galvet da vont da welet tud klañv, rak neuze na tan na kurun n’o dije miret outañ da vont en hent.

Avechou, evelato, epad an nevez-amzer hag an han, e teue epad an noz da ober eur bale dre ar parkeier, evit kemeret an ear vad hag en em dizinoui, pa ne veze ket galvet da vont da velet tud klan, rag neuze na tan na kurun n’ho diche miret outhan da vont enn hent.

Neuze e klevjomp un trouz, evel kroz ar gurun pa vez pell ; krediñ a raemp zoken e krene an douar.

Neuze e klefchomp eun trouz, evel kroz ar gurun pa vez pell ; kredi a reamp zoken e krene an douar..

Ker buan, evel pa vije bet Doue e-unan o lavaret dezhañ e lavare gevier, e tirollas un tarzh kurun ker gwazh, ma kouezhas, gant ar stroñs, tri pe bevar maen diwar beg pignon an iliz a yoa dirazo, hanterziskaret.

Ker buan, evel pa viche bet Doue he-unan o lavaret d’ezhan e lavare gevier, e tirollaz eun tarz kurun ker goaz, ma kouezaz, gand ar strons, tri pe bevar mean divar bek pignoun an iliz a ioa dirazho, hanter diskaret.

kurun

kudúrun

« Daeañ ar gurun a raint-i ; teurel mein gant an tan-luc’hed, strinkañ saezhioù ouzh ar gorventenn, stlepel o goafioù-bann ouzh an tonnoù ha mont, ar c’hleze en o daouarn, d’ar mor ha d’an doueed anezhañ. »

« Daea ar gurun a raint-i ; teurel mein gand an tan-luc’hed, strinka saeziou ouz ar gorventenn, stlepel o goafiou-bann ouz an tonnou ha mont, ar c’hleze en o daouarn, d’ar mor ha d’an doueed anezan. »

Marc’heien vrezelgar an Draked, o dremm livet ha roudennet (3), a ziwalle glannoù al lenn, a welas, saouzanet-holl, an dour o tivogediñ hag oc’h en em strinkañ gant un trouz-kurun dre hent ar vouc’hal, ha, war c’horre ar froud o krozal, ar skafig m’oa ennañ doue ar Gelted o tremen hebiou ken herrek hag ur saezh-wareg.

Marc’heien vrezelgar an Dhraked, o dremm livet ha roudennet (3), a ziwalle glannou al lenn, a welas, saouzanet-holl, an dour o tivogedi hag oc’h en em strinka gand eun trouz-kurun dre hent ar vouc’hal, ha, war c’horre ar froud o krozal, ar skafig m’oa ennan doue ar Gelted o tremen ebiou ken herrek hag eur saez-wareg.

Neuze, hep dezhañ ober ur sell ouzh an tri c’horf, teir gwech e piklammas an doue hag e steuzias e-kreiz un hirflammenn e-keit ma taskrene an tevenn en e boull gant un dalm gurun a rae d’ar mor kilañ war-hed teir leuga en a-dreñv.

Neuze, hep d’ezan ober eur sell ouz an tri c’horf, teir gwech e piklammas an doue (1) hag e steuzias e-kreiz eun hir-flammenn e-keit ma taskrene an tevenn en e boull gand eun dalm gurun a rae d’ar mor kila war-hed teir leuga en a-drenv.

En e greiz, e kreiz Aedobitus, a-dre kreñvvogerioù tan dezho ouzhpenn mil "rasta" uhelder, dek mil "leuga" led, kant mil "leuga" hed, dindan koabrennoù tan ma kroz ar gurun enno dibaouez, war al leur-zouar a zo heñvel ouzh houarn ruziet gwenn-kann hag atav kren-digren, emañ ar Bezout, n’eo bet gwelet biskoazh ha na vo gwelet biken gant dremm mab-den, ha n’ouzer anv ebet dezhañ.

En e greiz, e kreiz Aedobitus, a-dre krenv-vogeriou tan d’ezo ouspenn mil rasta uhelder, dek mil leuga led, kant mil leuga (1) hed, dindan koabrennou tan ma kroz ar gurun enno dibaouez, war al leur-zouar a zo henvel ouz houarn ruziet-gwenn-kann hag atao kren-digren, eman ar Bezout, n’eo bet gwelet biskoaz ha na vo gwelet biken gant dremm mab-den, ha n’ouzer ano ebet d’ezan.

Hag ar baotred all adarre da c’hoarzhin, pa weljont ne gouezhe ket kurunoù an aotrou person war o fenn.

Hag ar bôtred all adarre da c’hoarzin, pa weljont ne gouee ket kurunou an ôtrou person war o fenn.

Ur c’hozh marmouz fall evel hennezh, stignañ lasoù en koad an aotrou !… Bilzig !… Boulc’hurun ! Daonet ’vo kroc’hen kurunoù va ene !… Evel-se e toue-Doue Gargam.

Eur c’hoz marmouz fall evel hennez, stigna lasou en koad an ôtrou !… Bilzig !… Boulc’hurun ! Daonet ’vo kroc’hen kurunou va ene !… Evel-se e toue-doue Gargam.

E-maez an dour e lamment hag ec’h adkouezhent ennañ gant un trouz-kurun.

Emaez an dour e lamment hag ec’h adkouezent ennan gand eun trouz-kurun.

Eürusamant em eus gwasket war va imor ; panevet se em bije, warlerc’h an tri mil gurun, brevet an armel, dor hag all.

Diwar ar bobl-se azezet, e sav evel boud un hed-gwenan, a zeu tamm ha tamm dre ma tomm ar pennoù, da vezañ ur gurun.

Diwar ar bobl-se azezet, e sav evel boud eun hed-gwenan, a zeu tamm ha tamm dre ma tomm ar pennou, da veza eur gurun.

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal kozh en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’hwi ‘zo sacherien-ho-revr. C’hwi a lak’ skrivañ din-me gant kannaded, c’hwi ‘fell deoc’h mont da ober fest e-lec’h heuliañ reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal koz en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’houi ‘zo sacherien-ho-reor. C’houi a lak’ skriva d’in-me gant kannaded, c’houi ‘fell d’eoc’h mont da ober fest e-lec’h heulia reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

Ne skoas al lestr nemet war-dro hanternoz; abaoe kuzh-heol avat e c'helled gwelout ar gurun o tarzhañ dizehan diouzh tu an douar ha biskoazh ne 'm eus bet ur gwel ken kaer war ur barr-arnev, zoken er broioù tomm.