Nec’hamant d’ar vamm, evel just, ha n’oa ket hep abeg.
Hag abaoe, gant ar Gontez, eo bet karet ar wreg a-zoare, ar plac’h a skiant-vat, ar vamm war dal pehini an nec’hamant, an dienez o devoa moullet nerzh he c’halon, ar vamm dilezet gant an holl, ha pehini he devoa poaniet, douget he bec’h (pegen pounner koulskoude) hep klemm, evurus pa wele he bugale o kreskiñ drant ha ye, evel peder gwezennig, deut an amzer-nevez.
Kement-se holl a gase kuit an nec'hamant mes pa oa tremenet ar porrastell ha ni deut e-barzh porzh ar golaj, a oa leun a weturioù evel hon hini, a vammoù gant bep seurt koefoù, a baotred a bep seurt mentoù, neuze un hirvoud a savas d'am fenn, ha me da lavarout d'am mamm : — « Me ne chomin ket amañ... Deomp d'ar gêr war hor c'hiz ».
Setu va displegadur ; trist a-walc'h eo, Poole ; ur soñj mantrus ; eeun eo evelkent ha naturel, derc'hel a ra war sav hag hon disammañ a ra diouzh pep nec'hamant digempoell.
Didrouz, gant imor vat, un tamm nec'hamant ha kalzik a adrenalin en em lak ar stourmerien en o flas, evel tud a vicher.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
nec'hañs