« Ma vez paet d'e [ar bleiz] lazhañ un toullad lakizien, / Traoù fall ha didalvez, mat da strinkañ bouilhenn, / D'ober droug d'al loened, en ur goll o amzer[,] / N'ho peus nemet selaou pa leñvo mab kouer, / Hag e klevoc'h ober aon dezhañ rak ar bleiz ; / Ha kement-se, va Doue ! C'hwi a wel poanioù ar geizh ! / Evit ur c'hi, ur c'hagn pe ur c'hozh azen brein / Am beus gallet da gaout, pe d'am c'hoan, pe d'am lein. »
Marc’heien vrezelgar an Draked, o dremm livet ha roudennet (3), a ziwalle glannoù al lenn, a welas, saouzanet-holl, an dour o tivogediñ hag oc’h en em strinkañ gant un trouz-kurun dre hent ar vouc’hal, ha, war c’horre ar froud o krozal, ar skafig m’oa ennañ doue ar Gelted o tremen hebiou ken herrek hag ur saezh-wareg.
M'emañ an eienennoù o strinkañ abaoe pell 'zo, e c'hell bezañ n'eus forzh peseurt karregad teuzet ganto.
E zaoulagad a strinke luc’hed, e benn a-dreñv a zislonke moged hag e gerniel, evel tourioù tan, a oa plantet beg unan anezho e kalon al loar.
D'an 19 a viz C'hwevrer eo bet tro Clet Ansquer da vezañ harzet, eñ ivez sañset o strinkañ mein.
Betek neuze e oa kompez a-walc'h ar skritur ; hogen amañ, goude ur pokard strinket diouzh ar bluenn, e oa tarzhet a-greiz-holl from ar skriver
Soñj ec'h eus eus hennezh a oa en em strinket diwar ar pondalez-diavaez rag-enep warlene ? Dont a rae Aretí bemdez da ober kavandenn din. Ma harpet he deus kalz. A-c'houdevezh omp deuet da vezañ mignonezed.
Tri seurt merzherion a zo er bed. Bonelourion an Islam, en em laka da strinkañ en aer hag en amzer, gant o bombezennoù, merzherion Yehovah, hag Adriani.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
strinkañ