"digemer" ("degemer" kentoc’h) g.
degemer a-stroñs
degemer
Ma kavomp degemer laouen peurvuiañ dre ma 'z eomp, e kavomp amañ un den sodet-mik.
Evel-se [gant bezañ hardizh] e vo miret ouzh goulennoù diaes a c’hallfe bezañ savet gant un den en degemer, ur vijil pe ur poliser bennak, dreist-holl ma seblantit bezañ e kreizig-kreiz ur gaozeadenn ouzh ho pellgomzer-hezoug…
Ar plac'h en degemer a daol ouzhomp ur sell kurius hag enep war un dro hag a c'hortoz, diseblant he neuz, ma tostaimp outi.