I. Doar./Stn.
1. (db. an dud)
Dezhañ un emzalc'h diseven dre ma ne ziskouez ket ober van ouzh tra.
Un tamm den difoutre. Merc'hed difoutre.
&
Bezañ difoutre ouzh udb. : na ober van outañ.
Difoutre ouzh mallozhioù ar chaseourien.
2. (db. ar c'homzoù)
Diseven ha dizouj.
Goapaerezh ha komzoù difoutre. Ur respont berr ha difoutre.
II. Adv.
Hep (diskouez) ober van.
Drouziviañ boued difoutre.
HS. dibalamour, dichek, digaz, divergont, her.
