em daoulagad
ur sin-lagad
serret al lagad
lagad
al lagad
lagad
Digor ar gleud ha da zaoulagad... Na petra 'ta ! Na rannez gir ?
an dour a droe em daoulagad
Kounañ a ran, na pegen dudius d'ar galon, ha na pegen kaer d'ar spered ha d'an daoulagad, da zaoulagad un arvester pignet war uhelenn Kerargov, gwelout, un hanterkantved a zo, ur skouadrenn meurlistri livet e du ha bevennet gant daou pe dri gelc'h gwenn an tuioù diavaez anezho ; koeñvet o gouelioù damwenn dezho gant an avel-reizh pe rodellet dindan ar fourradoù avel-dro, hag o stekiñ ouzh ar c'herdin hag ouzh ar gwerniou en ur stlakañ gant stroñs ha gant tregern.
E kant doare disheñvel o gwelen-i, lod o lammat hag o c'hourlammat, darn all o c'hoari penn-tourtig, o c'hoari brañsigellig ispilhet a-zibouez o lost ouzh skoultroù ar gwez, darn all c'hoazh o korolliñ pe en o fuch, a-zevri o klask laou an eil d'egile, dre ma tispourbellent o daoulagad brizh ha ma krizent o gourrennoù damruz ha blevek.
lagad
Per a zo glas e zaoulagad
dre an daoulagad
trellet e zaoulagad
— « Soñjit ’ta ! » emezañ, « bremaik edon o pesketa aze, e-tal ar foenneg hir, pa em eus gwelet, o ! gwelet sklaer ha fraez[h] gant va daou lagad, ur pakad traoù heñvel ouzh korf un den o vont dreist ar skluz.
— « Me, » eme Job, « me a lavaro deoc’h piv eo, rak va daoulagad n’int ket ker pikouzet hag ho re. »
Skuizh e oant o-daou, hag ar pikouz a oa start da zistagañ diouzh korn o lagad.
— « O ! moereb, moereb muiañ-karet ! » a lavaras Job. — « Petra ’zo, Job ? Pelec’h hoc’h eus kavet an anv brav-se : moereb muiañ-karet ?… Mes petra ’welan ? Stouiñ a rit ho penn, ha c’hwi, Lom, emañ an dour en ho taoulagad ? »
Serret e oa ganti he daoulagad ; klemm a rae dre he c’housk.
— « A ! a ! a ! malchañs !… malchañs !… » a hopas ar voereb. « Disoñjet em boa. Herri… Herri… a zo… beuzet !… malchañs !… » Hag e taolas adarre he fenn a-dreñv, hag e serras he daoulagad.
Ha Lom a grogas adarre da lavarout : — « O moereb ! O, moereb !… » — « Peoc’h, en anv Doue ! » eme ar voereb, hep digeriñ ul lagad ; « poan-benn a rit din. »
Skediñ a reas he dent en ur vousc’hoarzh ouzh al lean, dre ma stoue he malvennoù war lufr teñval he daoulagad.
Gwelout a rae ar breur Arturo Palmira evit ar wech kentañ ; evit ar wech kentañ, e wele ar Vaouez gant daoulagad ar par.
Dizroukavelet e benn, ar breur Arturo a gane ar bed adarre en-dro dezhañ. Gwelout a rae adarre ar manati hag e vreudeur gant daoulagad hinon.
Skinañ a rae gant ur gened disi. Ar muzelloù, ruz-livet, a oa un hoal, daoust d'o mousklenn. An daoulagad du ha gleb, a zeve en o donder un tan a daole sklerijenn ha gwrez war an dremm paret warnañ.
- Ha me, me 'gav brav da zent gwenn, ha da zaoulagad mor, ha da dal uhel ha kaer, ha rodelligoù da vlev... plijus d'ar merc'hed o c'hañjoliñ !
- Ne garfen ket teurel ar maen kentañ outo. Du-mañ, hervez testeni va daoulagad, - nemet aet omp kuit d'hon unnek vloaz ! - n'am [sic] eus gwelet nemet skouerioù mat, ha merc'hed eus an dereatañ, ha fidel d'o relijion.
Ouzh tor ar menez, e goudor teñval un toull-roc'h, kenaozet gant daroù-ben, mo[u]est atav, hag ur stank a doennad ili[a]v ha gwez kelenn, e oa ur feunteun vras dour rielet [sic, riellet] ha sklaer e-giz lagad an naer.
Hi an hini a'n em denn kuit, diwar c'hoari, evit stouiñ warnañ adarre, ouzh e atizañ, ouzh e cherisañ gant he blev war e dal, gant pennoù he divronn reut kinniget d'e vuzelloù, gant he melloù daoulagad oriad, gant holl fiñvoù ur c'horf yac'h, gwevn ha kaer.
- Te 'zo va aveler, emezi, neuze, yaouankiz en he lagad. Reiñ a reas dezhañ un taolig en-dro gant he benvegig splann ha bresk e-giz eskell ur valafenn.
Sellout a reas ar breur Arturo outi gant daoulagad souezhet un disterañ.
Ar breur Arturo, nac'het gantañ azezañ, a chome ouzh e sav, gant e skubellenn hag e zorch, dirak Palmira daoulinet war darenn-derez chapelig ar Rozera. Sevel a rae houmañ davet ar paotr yaouank daoulagad gleb ha tomm gant ar gwiliouri.
Ar vouezh-se, e-giz ur fleüt, an daoulagad du-se, ker kevrinus a-dreñv o mantilh, hag ar mousc'hoarzh-se, ur mousc'hoarzh boemus, a daole e sklerijenn en-dro dezhañ.
Palmira a skinas bivig he daoulagad a-dreuz rouedenn danav he mantilhenn. Skediñ a-reas [sic, a reas] ivez he dent e skrin he diweuz ruz-livet, ha daou doullig a fivilas en he divjod kigennet-flour.
Sevel a reas ar paotr e zaoulagad, ha kejañ a reas e sell gant bizaouenn bounner he skouarn vunut, ha gant un uhel a grib olifant, o vousluc'hañ dindan rouedenn ar vantilh, en he blev du-pod.
An diavaeziadez, hi, a oa bet dibouezet ganti he c'heveler gant un taol-lagad : ur bouilh paotr, e vlev melenek damrodellet, troc'het berr a-walc'h, un tal uhel, ha daoulagad liv ar glizin, lemm ha speredek ha nevez-flamm, dic'houzvez-krenn ma oant eus ar vuhez.
Dibunañ a rae e frazennoù war un ton gorrek ha kompez, damstouet gantañ e valvennoù, pe, neuze, gant e selloù o parañ eeun en ho taoulagad.
Digeriñ a ra e zaoulagad. Nann ! N'eo nemet ul labous o kanañ el liorzh kloz.
Klozet ganti he daoulagad, flastrañ a reas he diweuz gant un dic'hwezhadenn drivliet, war genou Hor Salver. Hag e savas da vont.
Gwell [sic, "gwall"] hir e kaven-me he fri sparfell, ha bez' oa en he fenn daoulagad damc'hlas evel pa vijent bet dislivet dre skuilh daeroù, rak diwar an disterañ digarez hag alies hep tanfoeltr abeg ebet, e stage da leñvañ druz.
Dilavar e chom ar person, e zaoulagad stouet d'an douar.
A-vec'h ma 'm boa bet amzer da gompren un dra bennak, setu ma welan o tont diouzh penn avel izel ar geriadenn, e-lec'h m'emaint o lojañ, ar vBavoumboued holl a-vandenn, en ur c'harmiñ hag en ur youc'hal, ar fulor en o daoulagadoù, o sevel o "machete" er vann, prest da sailhañ war ar bPahouined.
Heñvel int ouzh diaouled da welout gant o daoulagad vras deut er-maez eus o fenn, ken gwazh ha kerniel, o angelloù dreinek, unan savet a-bik war o c'hein, ha div all vihanoc'h a bep tu.
Hag ar gwez kokoz o frizañ en avel a vez bepred laouen d'ar skouarn ha d'al lagad.
"Selaouit 'ta", a lavaras din un deiz, pa oa o pouezañ din ma zamm bistek, hep tennañ he daoulagad diwar ar garrezenn e-lec'h ma oa merket ar briz, ha me ne dennen ket ma daoulagad ivez diwar al lec'h ma tlee ar briz en em ziskouez, gwelloc'h pevar lagad eget daou evit bezañ sur na vo ket faziet eus ur gwenneg bennak, "selaouit 'ta, klañv eo gwreg hoc'h amezeg ?"
Em damdeñvalijenn hag em damanaoudegezh e sellan ouzhin ma-unan e melezourioù an armel dirazon : koñfontet ma daoulagad, ruz an droienn anezho, ul liv louet divalav war ma c'hroc'hen, gwelloc'h din chom hep arvestiñ pelloc'h, ha sankañ en-dro ma fenn er goubenner.
Pe marteze ivez 'maon o kousket da vat peogwir eo erru korrig an hurlinkoù, kamm e veg ha luch e lagad, da goañzezañ ponner war ma feultrin.
Gwelet em boa un daoulagad dispourbellet o klevout anv Paolig.
Furchet e vo al lec'hioù dirak ho taoulagad peotramant dirak tud all neptu.
O daoulagad a zo serr hag o fenn a zo kostezet.
Dermitzakis a sko e lagad war gKoula a zo o c'hoarzhin dre zindan, paret e sell war ar skramm.
Gant he bugel e oa aet Kathrine du-se, ha diouzhtu en doa Thomas toullet kaoz gantañ, hep distagañ e zaoulagad diouzh ar vamm avat.
Mots précédents
Mots suivants
lagadad