ur vent bennak

vnuent penac

ment

Vertuzioù an Agnus Dei. / Ez chas brun an c'hurunoù [ec'h argas strak ar gurun], / Ez efas naet ar pec'hedoù, / Ez vir ouzh an tan pep manier, / Skaf ha lestr a cheñch [a sach] a zañjer, / Ez vir [e] pep tu ouzh marv subit, / Droukspered kre a chas kuit, / Ez spont sklaer an adverserien, / Ez rent soulas d'an wreg vrazez, / O tont da c'henel en gwel spes, / Ez ro grasoù, ez vir ouzh [drouk]chañs, / Pa en zouger gant reverañs. / A vent, nepred, na doutet pas, / ken din eo an bihan hag an braz.

Vertvziaov an Agnus Dei. / Ez chace brun an curunou, / Ez effacc net an pechedou, / Ez mir ouz an tan pep manyer, / Scaff ha lestr à chaing à danger, / Ez mir pep tu ouz maru subit, / Drouc speret cre à chace kuit, / Ez spont scler an aduerseryen, / Ez rent soulacc da-n gruec brases, / Oz dont da guenel en guel spes, / Ez ro graçou, ez mir ouz chancc, / Pa en douguer gand reuerancc. / A ment, ne pret na doutet pas, / quen din eo'n bihan hac an bras.

pe vent e ve

pe vêt effe

ar ment

ar mêt

ar ment

ment

ment

mént

limaj eus a ur vent dreistordinal

limaich eus a ur véndd dreistordinal

Ned eo ket bras ar vent anezhañ.

Ne deo qe bras ar vendd aneza.

ar vent

ar vendd

ur vent difeson

ur vénd difæçzoun

ment en deus

mént èn deus

limaj eus a vent ur jigant

limaich eus a véndd ur gigand

ment

mendd

Ar bihander eus e vent a zo abeg ma sell an holl outañ.

Ar biander eûz hé veñd a zô abek ma sell ann holl out-hañ.

ment

meñt

ment

meñd

ur vent int

eur veñt iñt

eus a ur vent gaer eo

eûz a eur veñt gaer eo

na anavezit ket ar vent anezhañ

na anavézit kéd ar veñd anézhañ

ment

meñt

skiant ar vent

skiañt-ar-veñt

Chom a reas 'ta da bennaouiñ er park betek an abardaez ; hag o vezañ kannet ha dornet gant ur walenn ar pennoù he doa dastumet, e kavas eus a heiz, war-dro ar ment eus a un "ephi", da lavarout eo, tri astellad.

Choum a réaz 'ta da bennaoui er park bétég ann abardaez ; hag ô véza kanned ha dournet gañd eur walen ar pennou é dôa dastumet, é kavaz eûz a heiz, war drô ar meñd eûz a eunn EFHI, da lavaroud eo, trî astellad.

"Lennerien, emezañ, e kentskrid e vojennoù, va brezhoneg-me, ned eo ket brezhoneg naetaet a bep kemmeskadurezh eo; komz a ran evel ma ra an dud hep deskadurezh. C'hoant am bize bet da lakaat e-barzh va labour gerioù gwir vrezhoneg hepken, ha da deurel er-maez ar re c'hallek, pa oan evit kaout ur ger brezhoneg bennak gouest da zisplegañ mat ar pezh am boa em spered. Hogen ar vent hag ar rim a oa ret din sentiñ outo; ken a ris dre heg ar pezh na'm bize ket graet dre gaer. Kement-se a gavis kalet evelkent; setu penaos ez a hor brezhoneg ker da goll !"

"Lennerien, eme-z-han, e kent-skrid he vojennou, va brezonek-me ne d-eo ket brezonek neteat a-bep kemmeskadurez eo; komz a rann evel ma ra ann dud hep deskadurez. C'hoant am bize bet da lakaat ebarz va labour geriou gwir vrezoneg hep-ken, ha da deurel er meaz ar re c'hallek, pa oann evit kaout eur ger brezonek-bennag goest da zisplega mad ar pez am boa em spered. Hogen ar vent hag ar rim a oa red d'in senti out-ho; ken a riz dre heg ar pez n'am bize ket great dre gaer. Kement-se a gaviz kaled evel-kent; setu penaoz ez a hor brezonek ker da goll!".

An olifant, d'e dro, hag eñ fur koulskoude, 'vel ar re all gomzas ivez. Krediñ a rae, a lavaras, 'oa ar morvac'h un tamm re vras. Hag Itronig ar verienenn a gave, dioc'h he ment, re vistrik ar fubuenn.

Ann olifant, d'he dro, hag hen fur koulskoude, 'vel ar re all gomzaz ive. Kredi a rea, a lavaraz, voa ar mor-varc'h eunn tamm re vraz. Hag Itrounik ar verienen a gave, dioc'h he ment, re vistrik ar fubuen.

« Gortozit ma vezin lizenn, / Va fakañ c'hoazh ray hoc'h higenn, / Hag ur c'hofeg bennak neuze am freno ker ; / E-lec'h e vo ret deoc'h ober kant tro d'ar stêr, / Evit kaout kant all eus va ment / Da ober ur pladad, pladad drein evelkent ! »

« Gortozit ma vezinn lizen, / Va faka c'hoaz rai hoc'h higen, / Hag eur c'hofek-bennag neuze am freno ker ; / E leac'h e vo red d'hoc'h ober kant tro d'ar ster, / Evit kaout kant all euz va ment / Da ober eur pladad, pladad drein evel-kent ! »

Kouezhañ a ra e zaoulagad war an dour a red a-zindan pont Rozanklañ ; kavet eo e doull-kuzh gant Loull ar Bouc’h. Raktal e tiskenn diwar an hent hag ec’h en em ruz a-zindan ar pont, buannañ ma c’hell, e dreid en dour, hag e benn daoubleget a-zindan ar volz n’oa ket uhel a-walc’h diouc’h e vent.

Koueza a ra he zaoulagad var an dour a red azindan pount Rozanklan ; kavet eo he doull kuz gand Loull ar Bouc’h. Raktal e tiskenn divar an hent hag ec’h en em ruz azindan ar pount, buanna ma c’hell, he dreid enn dour, hag he benn daou-bleget azindan ar volz n’oa ket huel avoualac’h diouc’h he vent.

Kement ha ma vezo gallet, al lizheroù-kelc'h, hag ar paperoù all, a vezo moullet en hevelep stumm ha, dreist-holl, en hevelep ment, ma vezo gallet o gwriat a-gevret.

Kement ha ma vezo gallet, al lizerou-kelc'h, hag ar paperou all, a vezo moullet en hevelep stum ha, dreist-holl, en hevelep ment, ma vezo gallet o gwriat a-gevred.

Dre m’eo bet engehentet gant un doue, eveshaet en he yaouankiz gant un doue, kelennet gant un doue, eo e trec’h ar baotred hag ar maouezed anezhi war baotred ha maouezed broioù all an douar e ment, e nerzh, e skañvded, e gwevnded, e kened, e sked, e gwennded, e meiz, e kadarnded, en eeunded, e gwirionded, en helavarded, e barzhoniezh, e gouiziegezh, en hesonerezh, en ijinoù-kaer ha mecherioù en oberiadoù ar peoc’h kerkoulz hag e re ar brezel.

Dre m’eo bet engehentet gand eun doue, evesaet en he yaouankiz gand eun doue, kelennet gand eun doue, eo e trec’h ar baotred hag ar maouezed anezi war baotred ha maouezed broiou all an douar e ment, e nerz, e skanvded, e gwevnded, e kened, e sked, e gwennded, e meiz, e kadarnded, en eeunded, e gwirionded, en helavarded, e barzoniez, e gouiziegez, en hesonerez, en ijinou-kaer ha mecheriou, en oberiadou ar peoc’h kerkouls hag e re ar brezel.

Pep tiad a savas dezhañ e-unan gant prenn gwevn ha korz ul logig kelc’hiek diouzh e vent hag e ezhommoù.

Pep tïad a savas d’ezan e-unan gant prenn gwevn ha korz eul logig kelc’hiek diouz e vent hag e ezommou.

War vent uhel ha korfadur ramzel an dud a zo bet kavet ar relegoù anezho e beredoù an amzer-se

War vent uhel ha korfadur ramzel an dud a zo bet kavet ar relegou anezo e beredou an amzer-ze

Hag e voe mibien Mulo paot-ha-paot ha disheñvel pep-unan diouzh ar re all dre ar vent, an neuz hag ar yezh.

Hag e voe mibien Mulo paot-ha-paot ha dishenvel peb-unan diouz ar re-all dre ar vent, an neuz hag ar yez.

Jarlig a oa ur martolod kozh, bihan a vent, krommet gant an oad, atav ur boned bechennek gantañ war e benn (moal a oa), ur c’haban mezher dreset war e gein ; ur c’hornig berr o krenañ etre e zent uzet gant an duellenn.

Jarlig a oa eur martolod koz, bihan a vent, krommet gant an oad, atao eur boned bechennek (1) gantan war e benn (moal a oa), eur c’haban mezer dreset war e gein ; eur c’hornig berr o krena etre e zent uzet gant an duellenn.

Ur vent vrav a blac’h anezhi, ur c’hlazardenn, sklaer he lagad, du he blev.

Eur vent vrao a blac’h anei, eur c’hlazardenn, sklêr he lagad, du he bleo.

deuet d'e vent

ment pellder diwar gogn

ment-pellder diwar gogn

Teodor Botrel a oa o paouez tarzhañ en oabl Breizh, evel ur steredenn a gentañ ment.

Théodor Botrel a oa o paouez tarza en oabl Breiz, evel eur steredenn a genta ment.

Hag e redent !… Ha n’em eus ket Iavaret deoc’h e oa ganto bouc’hili, fustoù, morzholioù, filc’hier, ferc’hier ha binvioù a bep ment hag a bep seurt.

E oa ouzh ma gortoz. En em vriata a rejomp, - ar pok kentañ bet pell a oa etre ur Breizhad gall hag ur Breizhad saoz – John ne oa ket uhel e vent.

E oa ouz ma gortoz. En em vriata a rejomp, - ar pok kenta bet pell a oa etre eur Breizad Gall hag eur Breizad Saoz – John ne oa ket uhel e vent.

Gwennou, hag a zeue eus ar « Gêr-Veur » ne oa ket aonik en desped d’e vent vihan.

Gwennou, hag a zeue eus ar « Gêr-Veur » ne oa ket aonik en despet d’e vent vihan.

Kement-se holl a gase kuit an nec'hamant mes pa oa tremenet ar porrastell ha ni deut e-barzh porzh ar golaj, a oa leun a weturioù evel hon hini, a vammoù gant bep seurt koefoù, a baotred a bep seurt mentoù, neuze un hirvoud a savas d'am fenn, ha me da lavarout d'am mamm : — « Me ne chomin ket amañ... Deomp d'ar gêr war hor c'hiz ».

Kementse holl a gase kuit an nec'hamant mes pa oa tremenet ar porrastell ha ni deut e-barz porz ar Golaj, a oa leun a weturiou evel hon hini, a vammou gant bep seurt koefou, a baotred a bep seurt mentou, neuze eun hirvoud a savas d'am fenn, ha me da lavarout d'am mamm : — « Me ne chomin ket amañ... Deomp d'ar gêr war hor c'hiz ».

ur Frankkontad ramzel e vent

ur frankkontad ramzel e vent

Da gentañ, etre meur a zepartamant ' Vo rannet rouantelezh Frañs, hep damant D'an eskoptioù kozh bet savet pell ' zo ' Vit m'o devo holl ment hevelep er vro.

Da genta, etre meur a zepartamant ' Vo rannet rouantelez Frañs, hep damant D'an eskoptiou koz bet savet pell ' zo ' Vit m'o devo holl ment hevelep er vro.

Ne oa nemet daou vent anezhe er stal

Bro-C'hall hag a dosta ouzh an hanter, an Alamagn Gevredel, Israel hag a brenn ur c'hementad souezhus evit ment ar vro, ar Spagn, Bro-C'hres hag an Izelvroioù, an teir diwezhañ-mañ o vezañ kresket-kaer o goulenn e '71.

Pe vent resis e oa ar begoù-tour da vezañ ?

Kentañ perzh dibar a garfen sachañ an evezh warnañ hag a zo boutin da holl ilizoù-meur Breizh, ma lakaer hini Naoned a-gostez, eo he ment.

Tuioù mat an dachenn : kognoù, lec'hioù da stagañ ur giton ha peseurt ment a vo da hemañ, peulioù ha kaelioù d'en em chadenniñ oute, burevioù da zerc'hel a-raok re all -peogwir int arouezius, pouezus e-barzh mont en-dro al lec'h peotramant peogwir e vez renket teuliadoù prevez enne ha ne blijo ket d'hoc'h enebourien gouzout emaoc'h e[-]kichen...- [...]