yac'h, yac'h aotrou Hilaer

hiac, hiac altro Hilarius

yac'h

yach

yac'h

iach

rentañ yac'h

renta iac'h

seul vui a gaol a zebro, seul gent e vezo yac'h

seul mui a gaul a debro, seul quent e vezo iac'h

yac'h

yac'hoc'h

yac'hañ

alanoù yac'h

alanou yac'h

lavaret a reer penaos ned eo ket yac'h a skevent an dorted

lavaret a rear, penaus ne deo qét yac'h a sqevend an dorted

yac'h

rentet yac'h ur re bennak

rentet yac'h ur re-bennac

yac'h eo

rentañ yac'h ur re bennak

renta yac'h ur re-bennac

aer yac'h

ear yac'h

yac'hañ

yac'hâ

Yac'h a vezo a-benn nebeut amzer.

Yac'h a vezo a-benn neubeud amser.

lavaret a reer penaos ned eo ket yac'h a skevent ar boseien

lavaret a rear, penaus ne deo qét yac'h a sqevend ar boçzéyen

Gouzout a rit-hu hag hi a zo yac'h bremañ ?

Gouzoud a rit-hu hag hî a zô iac’h bréma ?

Ho preur a zo yac'h, hag ho c'hoar ivez.

Hô preûr a zô iac'h, hag hô c'hoar ivé.

Pell on bet klañv, bremañ on yac’h.

Pell ounn bét klañ, brémañ ounn iac’h.

Ho pugale a zo klañv, va re a zo yac’h.

Hô pugalé a zô klañv, va ré a zô iac’h.

yac'h

iac'h

yac'h a-walc'h eo bremañ

iac'h awalc'h eo bréma

n'eo ket yac'h ar bugel-se

né kéd iac'h ar bugel-zé

Ma vijes bet atav e ti ur miliner, e vijes, eveldon, bremañ yac'h ha seder.

ma vijez bet atao e ti eur miliner, e vijez evel d-oun, brema, iac'h ha seder.

— « Ne ve yac'h va spered, / Ma lezfen tud ken diot da zont da'm darempred. »

— « Ne ve iac'h va spered, / Ma lesfenn tud ken diod da zont d'am darempred. »

Er feur-se ivez e vezo bet Atir ha Mâtir ur melezour deomp d’e lakaat dirak selloù o gourvibien, ar re, o treiñ kein d’an evadurioù a oa diwarno hon tadoù yac’h hag evurus (da lavarout eo an dour hag al laezh), n’hellont ken hiziv kavout a-walc’h ar mez hag ar bier, hag a werzh kement o deus, a ro kement a biaouont, da gaout digant marc’hadourien estren ul lestrad hepken eus an evaj-se, ruz ha dinerzhus, a vez farlotet gant dorn ganas Kreisteiziz (2).

Er feur-ze ivez e vezo bet Atir ha Mâtir eur melezour d’eomp d’e lakaat dirag sellou o gourvibien, ar re, o trei kein d’an evaduriou a oa diwarno hon tadou yac’h hag evurus (da lavarout eo an dour hag al laez), n’hellont ken hizio kavout awalc’h ar mez hag ar bïer, hag a werz kement o deus, a ro kement a biaouont, da gaout digant marc’hadourien estren eul lestrad hepken eus an evach-se, ruz ha dinerzus, a vez farlotet gant dourn ganas Kreisteiziz (2).

Salv ha yac’h e voent digaset gant o friedoù en-dro d’o logelloù, da vriata eno, e-kreiz barroù o levenez, o daou vugelig o doa lezet er gêr hag a leñve d’o mammoù.

Salo ha yac’h e voent digaset gand o friedou en-dro d’o logellou, da vriata eno, e-kreiz barrou o levenez, o daou vugelig o doa lezet er gêr hag a lenve d’o mammou.

Ouzhit e stouan, o Heol, diwaller ar bed ; en deiz-mañ hon diwall ; diwall ar biou er peurvan hag, o kimiadiñ henozh, hon lez yac’h hag evurus evel m’ac’h eus hor c’havet (6).

Ouzit e stouan, o Heol, diwallour ar bed ; en deiz-man hon diwall ; diwall ar biou er peurvan hag, o kimiadi henoz, hon lez yac’h hag evurus evel m’ac’h eus hor c’havet (6).

— Mat a-walc’h, aotrou person, p’eo gwir hon deus un tammig bara da zibriñ, a-wechoù un tamm pesked, hag e c’hellit va c’hrediñ, ral e vez war an daol kig gedon an aotrou… N’omp ket figus, hag ar vugale, pa vezont yac’h…

— Mat a-walc’h, ôtrou person, p’eo gwir hon deus eun tammig bara da zibri, a-wechou eun tamm pesked, hag e c’hellet va c’hredi, ral e ve war an dôl kig gedon an ôtrou… N’omp ket figus, hag ar vugale, pa vent yac’h…

Gwelet hemañ mac’hagnet e holl izili, henhont astennet a-hed e gorf war hent ar belerined, a glemm, a derm, klevet-eñ o huanadiñ war e wallblanedenn : « O ! pet truez ouzh ur paourkaezh !… O ! pet truez !… » Hennezh, azezet harp ouzh ar c’hleuz, e flac’hoù en e gichen, euzhus da welet, a ziskouez e zivc'har debret gant ar goulioù hag ar c’hontron : « Sellit a-druez ouzh un den reuzeudik, c’hwi pere a zo yac’h ha divac’hagn ».

Gwelet heman mac’hagnet e holl izili, hen-hont astennet a-hed e gorf war hent ar belerined, a glemm, a derm, klevet-hen o huanadi war e wall blanedenn : « O ! pet true eus eur paour kêz !… O ! pet true !… » Hennez, azeet harp eus ar c’hleun, e flac’hou en e gichen, euzus da welet, a ziskouez e ziouhar debret gant ar gouliou hag ar c’hontron : « Sellit a drue eus eun den reuzeudik, c’houi pere a zo yac’h ha divac’hagn ».

Mat e ve kemenn da Gamula emañ he mab yac’h ha salv etre daouarn tud vat. — Hag e ve ! eme an doue.

Mat e ve kemenn da Gamula eman he mab yac’h ha salo etre daouarn tud vat. — Hag e ve ! eme an doue.

A-benn un nebeud devezhioù, ho merc’h, itron, a vo yac’h-pesk.

A-benn eun nebeud devejou, ho merc’h, itron, a vo yac’h-pesk.

en aer yac'h

en aer-yac'h

yac'h e galon

yac'h

bezañ yac'h

beza yac'h

evit dezhañ bezañ yac'h

evit d'ezañ beza yac'h

Rak, kerkent graet an testamant, ar voereb a yelo davet he zadoù kozh er bed all, gant div pe deir nozvezh satanazet ; mes ret eo kaout ur galon yac’h, tanfoeltr ! » — « Yac’h eo va c’halon, Job. »

Muioc'h e tennent d'an tresoù kozh emeur kustum da bentañ Bretoned ganto ; o brezhoneg avat, ne gaven ket anezhañ ken eeun, ken plaen, ken heson, ha hini kanton Kallag, a zo, gouez din, unan eus ar re yac'hañ a gomzer e Breizh-Izel.

Muioc'h e tennent d'an tresou koz emeur kustum da benta Bretoned ganto ; o brezoneg avat, ne gaven ket anezañ ken eeun, ken plên, ken heson, ha hini kanton Kallag, a zo, gouez d'in, unan eus ar re yac'ha a gomzer e Breiz-Izel.

Un dilenn paotred dilu, yac’h a spered hag a gorf.

Eun dilenn paotred dilu, yac’h a spered hag a gorf.

Pe marteze, n’en doa ket komprenet e oa boued e lec’h all, evel ma oa e Karreg-al-Louarn, en amzer ma oa yac’h tud an ti, kig e-leizh an daol ha logod o virviñ ?

Koant a-walc'h e oa he dremm, divjod yac'h ha ruz, daoulagad glas, ur c'hoef Kernevadez a c'holoe he blev kistin, hogen he c'horfenn a oa uzet ar voulouz warni, he brozh a oa unan fall hag he zreid noazh ne oant ket gwall naet en he botoù-prenn leun a deil.

Koant awalc'h e oa he dremm, dioujod yac'h ha ruz, daoulagad glas, eur c'hoef Kernevadez a c'holoe he bleo kistin, hogen he c'horfenn a oa uzet ar voulouz warni, he broz a oa unan fall hag he zreid noaz ne oant ket gwall naet en he botou-prenn leun a deil.

Hi an hini a'n em denn kuit, diwar c'hoari, evit stouiñ warnañ adarre, ouzh e atizañ, ouzh e cherisañ gant he blev war e dal, gant pennoù he divronn reut kinniget d'e vuzelloù, gant he melloù daoulagad oriad, gant holl fiñvoù ur c'horf yac'h, gwevn ha kaer.

Ha ne voe ket ret dezhañ kennebeut mont, ha yac'h-mat eo chomet goude, keit ha m'eo bet o vevañ er vro-hont da nebeutañ.

Ha goude kreisteiz e voe lezet hor c'hlañvour da vont d'ar gêr, yac'h-pesk hep mar, gant e vuredadig bouloùigoù "Yatren" hag an div bikadenn emetin en e zivorzhed (evit ma rafe al louzoù-mañ ur vad bennak e konter e rank bezañ graet dek pe daouzek pikadenn d'an nebeutañ !).

Talvoudus e c'hall bezañ ivez evit prouiñ ez oc'h yac'h ha dibistig, ma soñj deoc'h e c'hallfec'h bezañ gwallgaset gant ar boliserien pa vefet dalc'het dindan evezh.