Lom. — « Kousket oc’h, moereb ? » Ar voereb. — « N’on ket c’hoazh, va niz. »
— « Me an hini oa, moereb, » emezañ ; « me a oa o lavarout, hep soñjal edoc’h kousket : o tri mil malchañs !… »
Kousket dous eo e holl genvreudeur, pep hini en e logig wenn, klozet diouzh bali ar gambr voutin gant ur ballenn lien tanav.
Kentoc'h pondalez an ifern !... Emañ aze, e-harz e dreid, kousket sioul evit ar pred, - ar mor, an tigr, ar sarpant a oar kousket ivez! - gant e reuzeudien o buhezioù diroll, prest da dorc'hweniañ en-dro, kerkent ha ma vint dihun, el likaouerezh an hudurañ...
Va-unan emaon em logell ha dizale setu me kousket-mort, skuizh evel ma oan gant trevell an devezhioù a-raok.
Mots précédents
Mots suivants
kousket