1.
Santad a laka spered ub. da vezañ diaes, trist.
Me am bez poan-spered pa soñjan em mab zo war ar mor. Mervel gant ar boan-spered. Dont poan-spered d'ub.
2. G.
Ranngalon.
Er vuhez ankenius-mañ n'eus nemet poanioù-spered, nec'hamantoù.
HS. poan-galon.
— « Klemm a rit, eme zañ, da betra klemm ve mat ? / Dioc'h klemmoù ne zistag nemet nec'h, poan-spered ; / Gwelloc'h ve labourat evit gounit ar boued. »
— « Klemm a rit, eme z-han, da betra klemm ve mad ? / Dioc'h klemmou ne zistag nemet nec'h, poan spered ; / Gwelloc'h ve labourat evit gounid ar boed. »
1867
Référence :
MGK
p79
Derc’hel war he foan-spered a reas hag, o treiñ ouzh Kamula, bet keneilez he bugaleerezh, e lakeas he divrec’h en he c’herc’henn hag he briatas meur a wech gant karantez, gant teneridigezh.
Derc’hel war he foan-spered a reas hag, o trei ouz Kamula, bet keneilez he bugaleerez, e lakeas he divrec’h en he c’herc’hen hag he briatas meur a wech gant karantez, gant teneredigez [sic].
1923
Référence :
SKET
p.105
An eil diaoul. — « Hag ur bern poan spered. » An diaoul kentañ. — « Ha morse plijadur ebet. »
