Ar manac’h a dreinas a-bouez e vrec’h an hini kozh, ne esae ket enebiñ, betek ar penn pellañ eus an tiez a yoa chomet en o sav, e kouent Sant-A[l]bin, hag en ur zigeriñ dezhañ ur gambrig vihan : — Amañ, den kozh, n’eus ket c’hwez ar gwad : houmañ a oa va c’hambr-me en nozvezh m’oac’h digouezhet amañ da verzheriañ va c’henvreudeur.
Kadra, avat, a enebas : « Petra hon eus, emezi, da zoujañ a-berzh an tri roue ? Ha petra ’vern ma ’z eo nozig anezhi ? Ha n’hon eus ket hor re-ni en-dro deomp, dezho da ziredek d’hor c’hentañ galv, m’hor bije ezhomm anezho ? Hag, a-hend-all, nac’h ouzh en tri estren o digemerout ha selaou ouzh o c’hefridi, ha na ve ket diskouez dezho e tiskredomp warno hag o feukañ dibenn-kaer ? »
Enebiñ a rae, ouzhpenn, un « dra bennak » en e galon.
Int-i eo ivez o deus enebet ar muiañ ouzh Europiz.
E 1837 e oa bet al letanant Bouet-Willaumez evit ar wech kentañ o studiañ aodoù Afrika evit klask ul lec'h diazez d'ar Frañsizien evit ma c'hellje ar re-mañ sikour enebiñ ouzh koñvers ar sklaved hag a bade atav d'ar c'houlz-se.
Klask a rae enebiñ, met sammet e oa e spered gant diougan un drouziwezh didec'hus.
Sioul-meurbet e oa an den, ne enebas ket, hogen teurel a reas ouzhin ur sell vil, ken e voen leun-c'hwezh-dour evel pa'm bije redet.
Debriñ a ra al legumaj farset a-greiz-kalon ha ne eneb ket paz eo adservijet ganti.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
enebnaouenn