Ofis Publik ar Brezhoneg
Pellgargañ ar gerioù kar keuneudeg keuneudek keuneudenn keuneuta
qeuneud lacqa-lacqa
Kerkent pep hini a ya da ober ar pezh a zo gourc’hemennet dezhañ ; unan a oa o purañ ar podoù, un all o sec’hañ ar pladoù, un all o rinsañ an oaled ; un all a yeas da gerc’hat koad d’ar bern keuneud a oa en tu-all d’ar porzh a-ziadreñv, e kichen ar c’hraou-moc’h ; ar sakrist, skañv e c’har, a yae d’ar c’hav, hag a deue gantañ, [b]ep tro, ur vriad boutailhadoù gwin kozh. Koan ne zaleas ket da vezañ dare.
Mat, me, p’am bezo Andre ar Pontoù etre va daouarn, her lakaio en noazh ; her stagañ a rin start ouc’h ur peul a vezo ken huel hag eñ, evit miret na c’hello fiñval un tamm, na gant he dreid na gant e zaouarn ; ur pennad keuneud a sankin en e c’hinou evit hen derc’hel digor, hag en-dro d’e dreid e lakin kement merienenn a vezo kavet er vro.
Taolet en doa pled ez oa truilhennek dilhad ar merc’hed yaouank, ma ’z oant hanternoazh ha ma krenent gant ar riv er goañv ; n’oa dezho, ouzhpenn, ar c’hregin-mor nemet ur bevañs treut ha difonn, hag he devoa alies plac’h he gouriz arem hag he gougleze poan vras o tanañ, gant ur maen-kailhastr hag un dornad bezhin sec’h, prenn-keuneud glep diwar ar peñseadoù.
keuneud
Ur pennadig goude-se ec'h en em gav an dougerien gentañ : ar gegin (koan a vo eta !), ar gwele, hag a zo koulskoude unan eus ar sammoù lakaet da vezañ an diaesañ da zougen dre ma 'z eo ur bec'h ledan ha ma speg er c'heuneud a bep tu, hag ivez dre ma vez re dechet ar voyed da blantañ er sac'h leien a vez ouzh e c'horren a bep seurt traoù ma ne daoler ket evezh ; ur pakad all bennak, an hanter eus an telt.
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
keuneud-bleñchoù