Neuze Maksentius evel un den kollet gantañ e skiant a deuas a un vouezh terripl da grial en un lavaret[: «] O ! Me mizerapl ha reuzeudik [! »]

neuse maxentius euel vn den collet gantaff e squient a deuz a vn mouez terribl da crial en vn lauaret o me miserabl ha reuseudic.

krial

criall

krial

crial

krial war

crial voar

krial

cryal

kriet harao war ur re

cryet harao var ur re

krial a-bouez-penn

cryal a bouës-penn

krial forzh

cryal forz

krial harao war ur re

cryal harao var ur re

krial gant souezh, pe gant glac'har

cryal gand souëz, pe gand glac'har

krial a ran ouzoc'h va Doue, eus a oueled va c'halon

cryal a ran ouzoc'h va Douë, eus a vouëled va c'haloun

kriet

cryet

kriet

Kaer em eus bet kriañ, n'en deus ket va c'hlevet.

Kaer em eûz bét kria, n'en deûz két va c'hlévet.

krial

Krial a rae ma voa un truez [sic, druez] !

Krial a rea ma voa eunn truez !

Kaer en doe an den-se krial a-bouez e benn, an dud hep ober van, aet o skiant da donenn, 'selle a-gleiz, a-zehou : nouspet hini 'welas o chom sonn o fennoù, 'vel peulioù ur c'harr bras en-dro da vugale 'voa eno o c'hoari.

Kaer en doe ann den-ze krial a-boez he benn, ann dud, hep ober van, eat ho skiant da donen, 'zelle a gleiz, a zeou : nousped hini welaz, o choum sounn o fennou, 'vel peuliou eur c'har braz, enn dro da vugale voa eno o c'hoari.

Evel am beus lavaret deoc’h, ar soudard, en ur zont war o lerc’h, a grie warnezho chom a-sav.

Evel am beuz lavaret d’ehoc’h, ar zoudard, en eur zont var ho lerc’h, a grie varnezho chomm a-za.

Krial a rejont war an hini a yoa e-barzh en ur lavaret dezhañ dont er-maez da evañ ur banne ganto, rak achu [e] oa an "enteramant", a-walc’h a zismegañs o doa graet war Landregeriz.

Krial a rejont var an hini a ioa ebarz en eur lavaret d’ezhan dont er meaz da eva eur banne gantho, rag achu oa an anterramant, avoalac’h a zismeganz o doa great var Landregeriz.

E-pad m’edo o votounañ e vragez buanañ ma c’helle, e krie : — Kemerit hoc’h amzer ur pennadig bihan, me a ya da zigeriñ an nor deoc’h dioc’htu.

Epad m’edo o votouna he vragez buanna ma c’helle, e krie : — Kemerit hoc’h amzer eur pennadig bian, me a ia da zigeri an nor d’ehoc’h dioc’h-tu.

Unan (kollet e ranke bezañ e skiant-vat gantañ) a savas un dervezh, en un iliz, e kador ar wirionez, hag ac’hano e krias a-bouez e benn, ar c’homzoù spontus-mañ : « O Doue, ma out e gwirionez Doue, frik ac’hanomp gant da dan foultr ! »

Unan (kollet e ranke beza he skiant-vad ganthan) a zavaz eun dervez, enn eun iliz, e kador ar virionez, hag ac’hano e kriaz a-bouez he benn, ar c’homzou spountus-man : « O Doue, ma out e guirionez Doue, frik ac’hanomp gand da dan foultr ! »

Kerkent ha ma voent en em gavet en ti Kivoron a grias ouc’h ar Prat : — Digas deomp amañ, Frañsoa Prat, pep a vanne, ha pep a vanne sonn. Hasta buan, rak me n’em eus ket a amzer. Hag en u[l] lavaret se, e reas ul luchadenn ouc’h ar Prat.

Kerkent ha ma ouent en em gavet enn ti Kivoron a griaz ouc’h ar Prat : — Digas d’eomp aman, Fransoa Prat, peb a vanne, ha peb a vanne sounn. Hasta buan, rak me n’em euz ket a amzer. Hag en eur lavaret se, e reaz eul luchadenn ouc’h ar Prat.

Atav e kleven krial ha youc’hal war-zu Keryann ; n’eo ket an dra-se a rae aon din ; mes kaout a rae din e kleven ivez atav kaozeal goustadik en-dro din, en tu bennak, hep ma ouien e pelec’h.

Atao e kleven krial ha iouc’hal var zu Ker-Ian ; ne ket an dra-ze a rea aoun dign ; mez kaout a rea dign e kleven ive atao kaozeal goustadik enn dro dign, enn tu-bennag, heb ma gouien e peleac’h.

O voustrañ dezhi he genou gant e zorn d’he herzel da grial e talc’has anezhi evel-se flastret ken n’o dije e vreudeur kaset da benn o zorfed.

O voustra d’ezi he genou gand e zourn d’he herzel da grial e talc’has anezi evel-se flastret ken n’o dije e vreudeur kaset da benn o zorfed.

Hag holl evurus, ankouaet gante o laeroñsi, ha trefuet, krial a raent, ha c’hoarzhin ha skrijal ! Kement ha ker bihan, ken ma deuas ar sakrist kozh, hanter vouzar koulskoude, d’o c’hlevet.

Hag oll evurus, ankouaet gante o laeronsi, ha trefuet, krial a rênt, ha c’hoarzin ha skrijal ! Kement ha ker bihan, ken ma deuas ar zakrist koz, hanter bouar koulskoude, d’o c’hlevet.

Na padal ma welas ar baotred el liorzh, hag eñ da grial, diwar-bouez e benn : — Al laer ! al laer !

Na padal ma welas ar bôtred el liorz, hag hen da grial, diwar-bouez e benn : — Al laer ! al laer !

Hag a-greiz an nebeutañ a-wechoù, keit ha ma veze o soñjal evel-se en e stad, alies en netra : — « Bilzig ! Bilzig ! a grie warnañ Mad[a]len pe Yannig, Bilzig, ar vuoc’h a zo o laerezh !… » [...].

Hag a-greiz an nebeuta a-wechou, keit ha ma vije o zonjal evel-se en e stad, alïes en netra : — « Bilzig ! Bilzig ! a grie warnan Madelen pe Yannig, Bilzig, ar vioc’h a zo o laerez !… » [...].

— Mat ar per, paotr ! Mat ar spezard ! Mat ar c’hastrilhez ! — Ro deomp pep a hini, Jojo ! eme Bilzig. — Taol dezho pep a hini, a grias Olier da Jojo, pep a hini ! — Dal ! Ha Jojo a stlapas ur vozad da Vilzig. Roet a zo bet dezho ivez un toullad spezard, ha da Vadalen ur c’hodellad kastrilhez.

— Mat ar per, pôtr ! Mat ar spezard ! Mat ar c’hastrilhez ! — Ro d’eomp peb a hini, Jojo ! eme Bilzig. — Tôl d’ê peb a hini, a grias Oulier da Jojo, peb a hini ! — Dal ! Ha Jojo a stlapas eur vozad da Vilzig. Roet a zo bet d’ê ive eun toullad spezard, ha da Vadalen eur c’hodellad kastrilhez.

Me a dizho ac’hanout, Bilzig, me az tizo, Bilzig ! a grias warnañ Yann. Me a baeo dit da veskl, marmouz fall, mic’hiek !

Me a dizo ac’hanout, Bilzig, me az tizo, Bilzig ! a grias warnan Yann. Me a baeo d’it da veskl, marmouz fall, mic’hiek !

En osteleri e kleved anezhe, hemañ o kaozeal, hemañ o krial, darn all o rezoniñ, o touiñ, o sulbediñ ; girioù lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha gwalennadoù skoet war hemañ ken a c’hwibane a-dreuz an ti.

En osteleri e kleved anê, heman o kôzeal, heman o krial, darn all o rezoni, o toui, o sulbedi ; giriou lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha goalennajou (1) skoet war heman ken a c’houibane a-dreuz an ti.

krial a-bouez-penn

krial a bouez penn

Ar vugale, hag o doa lennet e Cymru ‘r Plant ma nevezentioù ha ma c’heleier a Vreizh, gant poltredoù ha skeudennoù (bloavezhioù 1897-98-99) a grie a-bouez o fenn « Hourrah, Hourrah », hag a dostae ouzhin da ginnig din o daouarnigoù.

Ar vugale, hag o doa lennet e Cymru ‘r Plant ma nevezentiou ha ma c’heleier a Vreiz, gant poltredou ha skeudennou (bloaveziou 1897-98-99) a grie a-bouez o fenn « Hourra, Hourra », hag a dostae ouzin da ginnig d’in o daouarnigou.

Distrafuilh, deoc'h e krian : Dao !

Krial ha yudal a rae ar paourkaezh paotr, en un doare truezus, n'on ket gouest da avat da la[â]ret pe gant ar boan pe gant ar spont eo e rae kement-se ; moarvat ez eo dre ma rank unan bet flemmet gant un naer kaout kalz poan.

A-greiz-holl e welis neuz daou zen : unan bihan, o trotellat prim a-hed ar straed war-du ar reter, hag ur plac'hig, eizh pe zek vloaz dezhi marteze, o tont en ur redek ken buan ha ma c'halle eus ur straed kenserzh. Neuze, Aotrou, evel-just e stokas rust an eil ouzh egile e korn ar straed ; ha setu ma c'hoarvezads an dra euzhus : ar paotr, difrom, a varc'hellas korf ar plac'hig hag a lezas anezhi o krial war al leur.

Evit echuiñ e choazer ur ger-kuzh da grial pa 'vez poan, koulz hag ul lugan da huchal evit derc'hel penn.

Krial a reas adarre met gant ar gorventenn e voe lonket he c'homzoù.