Ofis Publik ar Brezhoneg
na mui na vihanoc'h
mui
mui
na mui na bihanoc'h
Setu an amzer bremañ ! Nep piv bennak a oar goulenn en ur derriñ d'an dud o fenn, nep zo kasaus, a deu a ya 'bep-eil da glemm ha da ouelañ, en devezo gwalc'h e galon, enor, madoù diouzh m'eo mac'hom ; ha mard eo gwe livenn e gein e pako c'hoazh silzig d'e lein. Evit ar re a zo tud vat, tud kalonek da labourat, tud hag a dalv e vent meulet ha mui c'hoazh e vent gopret, ar re-se paour, paour a vevo, ha, paour gant an naon a varvo ma ne skrampont, evel aered. Skrampat, neb a garo skrampat !
tud, c'hwi holl en em gar, Breizhiz eus a bep bro, en em garit bepred, na vezit ket hedro ! E liorzh ar bed poanius, boked ar garantez a vez, seul vui eo kozh, kaeroc'h-kaerañ bemdez. En em harpit noz-deiz, an eil hag egile, ha ne skuizhot en hent, kaer ho pezo bale ; nad it ket eus ho pro, nad it ket pell da gantreal, gant aon na ve anken en hent ouzh ho kedal. Evidon-me a gar va zud, va yezh, va bro ha kement zo enni : reier, brug ha derv, me zo gwelloc'h ganin gwelet an heol e Breizh, klevet trouz ar mor don o krozañ a-hed an deiz, bezañ paour, reuzeudik ken a rankin mervel, eget bezañ eürus en ur vro all a-bell, ma ve ret din eno mougañ ar garantez a zo krog em c'halon, evel tan ur fornez.
Hogen, an disterañ ma pella an den diouti, ne gav mui nemet traezh ha mein-ruilh, ne wel ken nemet naered, o tougen an dent anezho hag o reiñ ar marv, oc’h emweañ, oc’h emgemmeskañ, oc’h emgejañ a-gantoù war an douar, ha korc’hwezhadoù-traezh, bannet gant an avel, oc’h emweañ a-gantoù en aer hag en amzer.
Dre ma 'z ae ar mor war aloubiñ an traoniennoù, ne veze mui dre-holl diatredet ar strad gant ar froud.
Goude un abadennig, ar voereb a c’houlennas : — « Aet oc’h kuit ? Ne glevan mui ho mouezh. » — « Amañ emaomp, » emezo o-daou.
Mari a guzhas he fenn dindan al liñser, spontet. Ne sellas mui. Ne selaouas mui.
Kaer e oa sellout, ne weled roud ebet mui eus krouerien K.V.B e Montroulez.
Nann, siwazh ! al loened ne gomzont mui evel diagent. Kollet eo ganto, e feson, o holl zeskadurezh.
Bremañ emañ amzer ar moto, an oto, ar vilo, ar c’harr-nij, ar marc’h-du, ar marc’h-dre-dan. Evit ar marc’h pevarzroadek, ’m eus aon ne vo mui kavet implij dezhañ bremaik nag ouzh karr nag ouzh alar ; implij e ti er c’higer [sic, "e ti ar c’higer"], ne lavaran ket.
Buan, Lukaz a eeunas e lunedoù war e fri, mes pa sellas evit an eil gwech, ne welas mui netra : ar pakad du a oa aet dreist ar skluz.
Mes ar voereb ne selaoue mui, ne gleve mui, kollet ma oa ganti he holl anaoudegezh.
Selaou a rae c’hoazh ; trouz ebet mui.
Mouezh ur vaouez, sklintin hag heson, seurt ma ne veze ket klevet mui gant ar paotr, abaoe ma oa aet d'ar gouent, da lavarout eo abaoe e bask kentañ.
- Ya ! d'ho kwelout, c'hwi ! - Perak, avat, ken diwezhat ? Ne vez mui den, en iliz, d'an eur-mañ.
O c’holeiñ he diskoaz n’he deus mui nemet gouel hir he fennad blev du.
- Ar garantez a wisk un dremm nevez d'an dra garet, un hoal... Ha netra ne dalv mui nemet an dra garet...
Hep mui koll amzer, e tegasas kaoz goloet war an dalc'h.
Ha ne c'hwezhe ket feson un arne war beoc'h e ene ?... Habask n'oa ket mui...
Ha, koulskoude, ne sache ket mui ingal war e anal.
Ha pa fell din, goude dijuni, mont da ober un azez war ar pont, n'eus douetañs ebet mui : krog eo an droug-mor ennon.
Pa zigoris unan eus ar goloioù, e kavis ennañ pezh a hañvalas din bezañ un hal strinkennet, na mui na maez.
N'eo ket disterdra kaout soñj e oa aet Breizh abaoe penn kentañ an XIIIvet kantved dindan levezon Bro-C'hall hag e oa Rainaud ar c'hañseller karget gant Pierre Mauclerc da adaozañ melestradurezh an dugelezh diwar skouer hini ar Gapesianed, na mui na maez.
Seul vui ma n'a morse gwellwelerezh Adrianí en tu-hont d'ar "gant ma ne ve vo ket gwashoc'h."
Gerioù a-raok
Gerioù da-heul
muiadur