spontañ

spontaff

spontet

Vertuzioù an Agnus Dei. / Ez chas brun an c'hurunoù [ec'h argas strak ar gurun], / Ez efas naet ar pec'hedoù, / Ez vir ouzh an tan pep manier, / Skaf ha lestr a cheñch [a sach] a zañjer, / Ez vir [e] pep tu ouzh marv subit, / Droukspered kre a chas kuit, / Ez spont sklaer an adverserien, / Ez rent soulas d'an wreg vrazez, / O tont da c'henel en gwel spes, / Ez ro grasoù, ez vir ouzh [drouk]chañs, / Pa en zouger gant reverañs. / A vent, nepred, na doutet pas, / ken din eo an bihan hag an braz.

Vertvziaov an Agnus Dei. / Ez chace brun an curunou, / Ez effacc net an pechedou, / Ez mir ouz an tan pep manyer, / Scaff ha lestr à chaing à danger, / Ez mir pep tu ouz maru subit, / Drouc speret cre à chace kuit, / Ez spont scler an aduerseryen, / Ez rent soulacc da-n gruec brases, / Oz dont da guenel en guel spes, / Ez ro graçou, ez mir ouz chancc, / Pa en douguer gand reuerancc. / A ment, ne pret na doutet pas, / quen din eo'n bihan hac an bras.

spontañ ur re bennak

sponta vrebenac

spontañ

sponta

spontañ

spounta

spontañ ur re

spounta ur re

spontet

spountet

bout skontet

bout sqontet

skontiñ

sqonteiñ

sponto

spontiñ

sponteiñ

spontet

spouñtet

Gant e ziouganoù e spont an holl.

Gañd hé ziouganou é spouñt ann holl.

spontañ

spouñta

ho kourdrouzoù n'am spontont ket

hô kourdrouzou n'am spouñtoñt két

skontiñ

skoñtein

na spontit ket ar bugel-se

na spouñtit kéd ar bugel-zé

gant nebeut a dra e spont

gañd nébeûd a drâ é spouñt

spontañ a ra razoc'h

spouñta a râ ra-z-hoc'h

spontañ

spoñta

N'eo ket o divije aon, mes n’o doa ket a c’hoant da spontañ, dre an trouz, tud Plouared a veze alies a-walc’h dihunet, e-kreiz o c’housk, gant youc’herezh kanfarded ar person "intru" pa deuent eus o zroioù-noz, paket ganto ur beleg pe un den mat all bennak.

Ne ket o diviche aoun, mez n’o doa ket a c’hoant da spounta, dre an trouz, tud Plouaret a veze aliez avoualac’h dihunet, e kreiz ho c’housk, gand iouc’herez kanfarted ar persoun "intru" pa deuent euz ho zroiou-noz, paket gantho eur belek pe eun den mad-all bennag.

Ya, aon am boe, me, Yann Pennorz, ha koulskoude n’eo ket aes va spontañ.

Ia, aoun am boue, me, Ian Pennors, ha kouskoude n’eo ket eaz va spounta

Heuliañ ar skraperien a reas war an holl gammdroioù a rejont dre ar c’hanolioù etre an enezennoù ; n’o lezas ket da rebellaat na bezañ nepred a-ziwar-wel dioutañ ; ne spontas ket rak ar saezhioù, an daredoù hag ar mein a stlapent outañ hag a gazarc’he a-bil en-dro dezhañ hag en e vag ; dre e skiant-veiz hag e zisaouzan e tiarbennas ar spioù hag ar stignoù a antelled outañ a-greiz raosklegoù ha broenegoù ar stêr, er c’hildroioù hag er strizhredennoù anezhi.

Heulia ar skraperien a reas war an holl gammdroiou a rejont dre ar c’hanoliou etre an enezennou ; n’o lezas ket da re-bellaat na beza nepred a-ziwar-wel dioutan ; ne spontas ket rag ar saeziou, an daredou hag ar mein a stlapent outan hag a gazarc’he a-bil en-dro d’ezan hag en e vag ; dre e skiant-veiz hag e zizaouzan e tiarbennas ar spïou hag ar stignou a antelled outan a-greiz raosklegou ha broenegou ar stêr, er c’hildroiou hag er strizredennou anezi.

Diazezet he deus he zier war un dachennig ledan, ledanoc’h un tammig ha palv ho torn, nemet palv ho torn a vefe ken ledan ha tog an Teusk-noz a sponte ar gaezhed (1) war maezoù Boc’h.

Diazeet he deus he zïer war eun dachennig ledan, ledanoc’h eun tammig ha palv ho torn, nemet palv ho torn a ve[e]fe ken ledan ha tok an Teusk noz a sponte ar geazed [sic] (1) war mêzou Boc’h.

Mont da vale, da redek bro evel « Paotr e vazh-houarn », evit saveteiñ priñsezed ; evel « Tignasennig » eñ ac’h aio ivez en karros alaouret, hag evel « Yann hep aon » netra ne vo kat d’en spontañ.

Mont da vale, da redek bro evel « Pôtr e vaz-houarn », evit savetei prinsezed ; evel « Tignasennig » hen ac’h aio ive en karroz alaouret, hag evel « Iann hep aon » netra ne vo kât d’hen sponta.

— « O ! da Garreg-al-Louarn emaint o vont. Da welout o moereb ! Da spontañ o moereb !… »

Nann, ne oa ket brav bezañ skoliad d'ar c'houlz-se : ar vugale a sponte pa lavare o zud dezho : « Paotr bihan, ret e vo dit mont d'ar skol ».

Nann, ne oa ked brao beza skoliad d'ar c'houlz ze : ar vugale a sponte pa lavare o zud d'ezo : « Paotr bihan, ret e vo d'it mont d'ar skol ».

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal kozh en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’hwi ‘zo sacherien-ho-revr. C’hwi a lak’ skrivañ din-me gant kannaded, c’hwi ‘fell deoc’h mont da ober fest e-lec’h heuliañ reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

Ar gurun o strakal a-us d’hor penn n’he dije ket hor skoet muioc’h. Pa welas ar c’horonal koz en doa spontet ac’hanomp, evel ma oa o klask ober hervez e gustum, e kendalc’has : - « Ya, c’houi ‘zo sacherien-ho-reor. C’houi a lak’ skriva d’in-me gant kannaded, c’houi ‘fell d’eoc’h mont da ober fest e-lec’h heulia reolenn ar soudarded vat. A, list-hoc’h [sic], m’ho tisallo, kanfarded, m’ho kavo… »

P'am eus echu ma c'hefridi, / Pa ne sentit ouzh ma c'huzul, / Pa n'ho spont an emsavidi / Ha, d'ho klac'har, pa n'eus muzul, / Diouzhoc'h 'ta, 'n ur huanadiñ, / Ez an bremañ da gimiadiñ.

P'am eus echu ma c'hefridi, / Pa ne sentit ouz ma c'huzul, / Pa n'ho spont an emzavidi / Ha, d'ho klac'har, pa n'eus muzul, / Diouzoc'h 'ta, 'n eur huanadi, / Ez an bremañ da gimiadi.

Na, pa ne spontomp rak hor skeud / Ha, pa c'houzomp, 'tre gaou ha gwir, / Pezh ' zo dereat da zilenn, / E tibabomp dinec'h, bilen, / Ha n'ac'h eus mui da vevañ hir !

Na, pa ne spontomp rak hor skeud / Ha, pa c'houzomp, 'tre gaou ha gwir, / Pez ' zo dereat da zilenn, / E tibabomp dinec'h, bilen, / Ha n'ac'h eus mui da veva hir !