touañ

toeaff

Deus da enoriñ un Doue, / Na doue ket an hanv anezhañ en ven. / Deus da viret an Suliaoù hag an goueliaoù. / Deus da enoriñ da dad ha da vamm. / Na vez ket muntrer. / Na vez ket pailhard, na vez ket laezr. / Na vez ket falstest. / Na dezir ket da hentez mui evidit da-hunan

Deux da enoriff vn Doue, / Na toue quet an hano anezaff en væn. / Deux da miret an sulyaou, hac an gouelyaou. / Deux da enoriff da tat ha da mam. / Na vez quet muntrer. / Na vez quet paillard, na vez quet laezr. / Na vez quet fals test. / Na desir da hentez muy euit dit da hunan.

M. Livirit gourc'hemennoù Doue. D. 1. En un Doue parfet ez kredi, / Hag a veuli hepmuiken. 2. Dre'n hanv anezhañ ne doui ket, / Didan boan pep lec'h a bec'hed. 3. An Suliaoù hag an goueliaoù din / A observi ker anterin.

M. Liuirit gourchemennou Doue. D. 1. En vn Doue parfet ez credy, / Hag a meuly hep muy quen. 2. Dre-n hano ànezaff ne touy quet, / Didan poan pep lech à pechet. 3. An sulyaou hac an gouelyaou din / A obseruy quer anterin.

ken terripl eo ma tou deiz ha noz

quen terribl eo ma tou deiz ha nos

touet e gaou

touet

touet e faos

Ador un Doue, / E ven e anv na doui.

Ador un Doué, / E væn e hano na toui.

Un Doue hepken a adori hag a wir galon a giri ; / Hanv Doue e ven ne doui ket, / Nag ivez netra hevelep.

Vn Doué hep quen à adori, / hag à vir galon à guiri ; / Hano Doué e væn ne doui quet, / Nag yvez netra hevelep.

donet a rae da doueet gwell pe well

dônet a ra adarre da doüeet güell-pe-vell

toueañ fidelded

touëa fidelded

touet a ra e-c'hiz da ur charreter a vez chomet e garr el lagenn, a vez koliet e garr er vouilhenn

toueet a ra ec'hiz da ur chareter a vez chommet e garr èl laguenn, a véz colyet e garr èr vouilhenn

henhont en deus touet em c'hollo, em ruino

henn-hont èn deus touët èm c'hollo, èm ruino

ret e vezo e zigustumiñ da douiñ

réd é vézô e zigustumi da doui

touet

n'en likit ket da douiñ

n'hen likit kéd da doui

graet e vezo, rak touet eo ganen

gréad é vézô, râk toued eo ganéñ

touiñ

toui

arabat 'oa touiñ, va den mat; ne oa ket ho kouign dioc'h an dibab

Arabat oa toui, va den mat; ne oa ket ho kouign dioc'h an dibab

diskouez a fellas da Rikoù e oa evit ober ar pezh a oa e c'hoant. Hag eñ dezhi; hag en ul labourat e lavare groñs da dud e vro : "Prenet am eus e kêr ur seurt bleud flour na gaver ket stank e bar war ar maez; ha gantañ e rin ur seurt kouign, setu ! n'en deus tañvaet biskoazh Yann gouer, m'en toue !

diskouez a fellaz da Rikou e oa evid ober ar pez a oa he c'hoant. Hag hen d'ezhi; hag enn eul labourat e lavare grons da dud he vro : "Prenet am euz e ker eur seurt bleud flour na gaver ket stank he bar war ar meaz; ha gant-han e rinn eur seurt kouign, setu ! n'en deuz tanveat biskoaz Iann gouer, m'hen toue !"

Dre ma taole evezh ouzh ar re ziskiantañ, 'welas, en o zouez, an dud er penn-kentañ. Abeg en doa, m'en tou ! Rak holl, gwitibunan, chomomp bras ha bihan, heñvel ouzh kaouenned, en noz a wel gwellañ, da sellet a-vichez, ha da zispourbellañ ouzh fazioù hon nesañ, ouzh techoù ar re all. Ne welomp ket hor re ; en hor c'heñver omp dall, dall-poch evel gozed ; rak siwazh ! Mar karfemp, hep turiañ don hor park, grizioù fall a gavfemp

Dre ma toale evez oc'h ar re ziskianta, welaz, enn ho zouez, ann dud er penn-kenta. Abek en doa, m'hen tou ! rak holl, gwitibunan, choumomp braz ha bihan, hevel oc'h kaouenned, enn noz a wel gwella, da zellet a-vichez, ha da zispourbella oc'h faziou hon nesa, oc'h techou ar re all. Ne welomp ket hor re; enn hor c'hever omp dall, dall-poch evel gozed; rak siouaz ! mar karfemp hep turia doun hor park, grisiou fall a gafemp

« Pegen diaes eo bevañ ! Mat ! mat ! n'eus forzh a-se, / Lakaet em beus em fenn ne zrebin kig morse, / Tamm kig hiziviken ned ay dindan va staon, / Kentoc'h, m'en tou, va feiz ! e varvfen gant an naon. »

» Pegen diez eo beva ! Mad ! mad ! n'euz forz a-ze, / » Lakeat em beuz em fenn ne zrebinn kik morse, / » Tamm kik hiziviken ne d-ai dindan va staon, / » Kentoc'h, m'hen tou, va feiz ! e varvfenn gant ann naon.

Heuilh a ranke e pep giz hag e pep tra ali ar c’houarnamant, mat pe fall, evel ma vije e vije. Ha c’hoazh e ranke ar veleien touiñ war o c’houstiañs sentiñ ouc’h al lezennoù difeiz-se.

Heuill a ranke e pep giz hag e pep tra ali ar c’houarnamant, mad pe fall, evel ma viche e viche. Ha c’hoaz e ranke ar veleien toui var ho c’houstianz senti ouc’h al lezennou difeiz-ze.

Touiñ a reas dont a-benn eus ar Vretoned, koustje pe goustje, hag ober anezho soudarded d’ar republik, zoken daoust dezho.

Toui a reaz dont a-benn euz ar Vretouned, koustche pe goustche, hag ober anezho soudarded d’ar republik, zoken daoust d’ezho.

M’en tou deoc’h e furchent mat ar vro, e c’houlennent kalz keleier, hag e ranked bezañ fin-meurbet evit tec’het en o raok.

M’hen tou d’ehoc’h e furchent mad ar vro, e c’houlennent kals keleier, hag e ranket beza fin meurbed evit tec’het enn ho raok.

« Asa ! emeve, dre amañ ez eus c’hwez ar rost ! Ar sitoianed pe an diaoul a zo tremenet dre amañ, rak int-i hepken a c’hell bezañ, er c’hiz-mañ, bruzunet kroaz hor Salver ! Na petra a lavaran, ar sitoianed pe an diaoul ?... An eil hag egile, me hen toufe, rak an diaoul a zo e kalon ar sitoianed, ha dre-se ez eont atav a-unan. »

« Asa ! eme-ve, dre aman euz c’houez ar rost ! Ar zitoyaned pe an diaoul a zo tremenet dre aman, rak int-hi hepken a c’hell beza, er c’hiz-man, bruzunet kroaz hor Zalver ! Na petra lavaran, ar zitoyaned pe an diaoul ?...... An eil hag egile, me hen toufe, rag an diaoul a zo e kaloun ar zitoyaned, ha dre-ze ez eont atao a-unan. »

‘Lec’h jist[r], 'm [b]efe lonket ogr[a]o[ù], / Na drousmeskfe mui ma bo[uz]ello[ù] ! / Koustet a ra, me en tou, / Laerezh ar Sent e ti Doue ! /

‘Lec’h jist, mefe lounket ogro, / Na drous-meskfe mui ma boello ! / Koustet a ra, me hen toue, / Laerez ar Zent e ti Doue ! /

Al leurdi, e-lec’h douar-pri moustret, evel ma vez en tiez-annez hag en tiez-nevedoù peurliesañ, a oa ouzh hec’h ober klerennoù prenn kelenn kompezet ha lufret-skedus, hag i bet kenstoket ha kenklotet ker reizh ken na weled etrezo grem ebet, m’az tije touet n’edo oc’h ober al leurenn nemet ur pezh koad en e bezh.

Al leurdi, e lec’h douar-pri moustret, evel ma vez en tïez-annez hag en tïez-nevedou peurliesa, a oa ouz hec’h ober klerennou prenn kelenn kompezet ha lufret-skedus, hag i bet kenstoket ha kenklotet ker reiz ken na weled etrezo grem ebet, m’az tije touet n’edo oc’h ober al leurenn nemed eur pez koad en e bez (2).

Hounnezh, m’hen tou, a oa un amzer venniget dreist an holl amzerioù, pa n’oa e-touez mibien ha merc’hed Manos na gwarizi, na rendael, na gevierezh, na touellerezh, na dizeeunder, na gourvenn, na buanegezh, na kasoni ; ma rene kenetrezo an unvaniezh, ar geneilded hag ar gengarantez a oa bet etre Atir ha Matir.

Hounnez, m’hen tou, a oa eun amzer venniget dreist an holl amzeriou, pa n’oa e-touez mibien ha merc’hed Manos na gwarizi, na rendael, na gevierez, na touellerez, na dizeeunder, na gourven, na buanegez, na kasoni ; ma rene kenetrezo an unvaniez, ar geneilded hag ar gengarantez a oa bet etre Atir ha Matir.

Mallozh Doue a zo kouezhet war va zi. Birviken troad, m’en tou ! ne daolin ennañ !

Malloz Doue a zo koueet war va zi. Birviken troad, m’en tou ! ne dôlin ennan !

Touet en deus, krañchet en deus en e zorn dehou, ha savet anezhañ dirak ar groaz.

Touet an neus, krainchet an neus en e zorn dehou, ha savet anean dirag ar groaz.

En osteleri e kleved anezhe, hemañ o kaozeal, hemañ o krial, darn all o rezoniñ, o touiñ, o sulbediñ ; girioù lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha gwalennadoù skoet war hemañ ken a c’hwibane a-dreuz an ti.

En osteleri e kleved anê, heman o kôzeal, heman o krial, darn all o rezoni, o toui, o sulbedi ; giriou lemm ha flemmus a nije eus an eil d’egile ha goalennajou (1) skoet war heman ken a c’houibane a-dreuz an ti.

touiñ dre

touidre

touiñ war un dra

touï war eun dra

touiñ war

touï war

touiñ a c'hellfen war gement-se

touï a hellfen war gement-se

touiñ

touï

m'en tou

m'hen tou

ya, m'en tou

ya, m'hen tou

— « Ganin-me ? » — « Ganeoc’h ! » — « Ha me am eus touet on bet kousket e-pad an noz ! »

— « Sur oc’h ? » — « Sur on. » — « Touit ! » — « Touiñ a ran. »

Touiñ a ris neuze en em lakaat da studi brezhoneg Gwened.

Toui a ris neuze en em lakaat da studi brezoneg Gwened.

D'hor re hoc'h eus skrivet, moarvat, Da reiñ da c'hoût, ha fraezh ha mat, Eo dezho ret, d'al lezenn-se, Touiñ fealded dre o le ?

D'hor re hoc'h eus skrivet, moarvat, Da rei da c'hoût, ha frêz ha mat, Eo dezo ret, d'al lezenn-se, Toui fealded dre o le ?

O touiñ 'kreden, netra ken, / E oa d'am farrez 'vit he mad, / Mad ar gristenien 'm eus da ren ; / Nep abeg all n'em boa d'am grad.

O toui 'kreden, netra ken, / E oa d'am farrez 'vit he mad, / Mad ar gristenien 'm eus da ren ; / Nep abeg-all n’em boa d'am grad.

A-vec'h ho poe touet dezho / M'en em gavjoc'h ganto diaes.

A-vec'h ho poe touet dezo / M'en em gavjoc'h ganto dïês.

Ar porc'hell gouez, m'en tou ruz-tan ! / A zrailhin klok, hep teurel van.

Ar porc'hell gouez, m'hen tou ruz-tan ! / A zrailhin klok, hep teurel van.

Lakaet em eus anezhi da douiñ dre he bugale-vihan ne lavarje netra dezhi.