Bez' emañ bet e-tailh da vezañ lañset.

Bez'ez ma bet ê tailh da veza lancet.

Emañ ar gwez en bleuñv.

Ez ma ar guëz eñ bleuñ.

emañ e-barzh ar jardin

ez ma ebarz ar jardin

Emañ ar bleuñv er gwez.

Ez ma ar bleuñ èr guëz.

Emañ en e grog.

Ez ma èn e grocq.

Emañ en e blom.

E ma èn e bloum.

Emañ en e daol.

E ma èn e daul.

Emañ ar forbu gand va c'hazeg.

Ez ma ar forbu gand va c'hasecg.

Emañ ar forbu gand va c'hazeg.

Ez ma ar forbu gand va c'hasecg.

Pe e lec'h emañ ?

Pe ê leac'h ez ma eñ ?

Pe e lec'h emañ ?

Pe ê læc'h ez ma eñ ?

Pe en andred emañ ?

Pe èn andred ez ma eñ ?

Emañ pell zo endan guzh.

Ez ma pell-so èñdan cuz.

Emañ pell zo dindan guzh.

Ez ma pell-so dindan cuz.

Emañ ar goutoù gantañ en e dreid hag en e zaouzorn.

Ez ma ar goutou gandhâ, èn e dreid hac èn e zaouzourn.

Emañ an urloù gantañ en e dreid hag en e zaouzorn.

Ez ma an urlou gandhâ, èn e dreid hac èn e zaouzourn.

Emañ ar c'hlasig genen.

Ez ma ar c'hlasicq gueneñ.

Emañ ar c'hlaz genen.

Ez ma ar c'hlas gueneñ.

Emañ ahont ar c'haezh war e fled, truez a gouezh gantañ.

Ez ma a-hont ar c'heaz var e fledt, truëz a gouëz gandhâ.

Emañ an ared er c'href.

Ez ma an arred èr c'hreff.

Bez' emañ bet e-tailh da vezañ krouget.

Bez'ez ma bet ê tailh da veza crouguet.

Va c'harout a ra pa emañ pell diouzhin.

Va c'haroud a ra pa é ma pell diouz-in.

Ho matezh a c'halvit, ha n'emañ ket amañ.

Hô matez a c'halvit, ha n'éma kéd amañ.

Bet eo en hent, hogen emañ bremañ e-touez e dud.

Béd eo enn heñd, hôgen éma bréma é-touez hé dûd.

Emañ dirazout.

Éma dira-z-oud.

Emañ

é ma

Tud gaouiat ha fallakr, perak p'emaomp e blein, / Ne viromp oc'h hor c'harr da dumpañ war hor c'hein ?

Tud gaouiad ha fallakr, perak p'em omp e blein, / Ne viromp oc'h hor c'har da dumpa war hor c'hein ?

A-raok an noz, ni a vezo distro hag a lavaro deoc’h penaos emañ an traoù.

Araok an noz, ni a vezo distro hag a lavaro d’ehoc’h penaoz eman an traou.

Mar emañ hiriv an archerien hag ar soudarded a-du gantañ, evel gwechall gant ar republikaned, n’emañ ket evelato en e wir o terc’hel an traoù-se dioc’h e gostez, rak gouzout ervat a ra ne deuont ket a-berzh-vat.

Mar eman herrio an archerien hag ar zoudarded a du ganthan, evel guechall gand ar republikaned, n’ema ket evelato enn he vir o terc’hel an traou-ze dioc’h he gostez, rag gouzout ervad a ra ne deuont ket a berz-vad.

Graet an eost, emañ an hañv o vont kuit, erru an diskar-amzer, bremaik emañ ar poent da zistreiñ ha da derriñ an douar evit gounit an eost nevez.

Great an eost, eman an han o vont kuit, erru an diskar-amzer, bremaik eman ar poent da zistrei ha da derri an douar evit gounit an eost nevez.

— Na perak ne rit-hu ket a lizher pa’z eo gwir hoc’h eus c’hoant ho-taou da ober ? — Eno, just, eo emañ ar c’hoari. Penaos ober lizher, pa’z eo gwir ne ouzomp na skrivañ na lenn hini ac’hanomp hon-daou ? — Neuze eo ret klask ur skrivagner.

— Na perak ne rit-hu ket a lizer pa’z eo guir hoc’h euz c’hoant ho taou da ober ? — Eno, just, eo ema ar c’hoari. Penaoz ober lizer, pa’z eo guir ne ouzomp na skriva na lenn hini ac’hanomp hon daou ? — Neuze eo red klask eur skrivagner.

Mat, lavarit dezhañ, mar plij, dont da welet va mamm a zo gwall glañv ; va gwrek zoken n’emañ ket kennebeut war he zu.

Mad, lavarit d’ezhan, mar plij, dont da velet va mamm a zo goal-glan ; va grek zoken n’ema ket ken nebeut var he zu.

Ganen-me emañ va hini ivez ; dalc’homp krog pep hini en e hini, evit bezañ e tailh da skeiñ ma vez ret.

Ganen-me ema va ini ive ; dalc’homp krok pep hini enn he hini, evit beza e taill da skei ma vez red.

Ker buan ar soudarded en em lakeas da glask. Ne voe ket pell an abadenn. Unan anezho a grias : — Emañ-eñ amañ ! emañ-eñ amañ !

Ker buan ar zoudarded en em lakeaz da glask. Ne oue ket pell an abadenn. Unan anez-ho a griaz : — Ema-hen aman ! ema-hen aman !

Mestr ar soudarded, hag a yoa ur c’habiten, a savas d’ar solier, el lec’h m’oa chomet Paol hag Anna Roue, hag a c’houlennas gant un aer griz : — E pelec’h emañ Paol Inizan, perc’henn Lanzeon ? — Me va-unan eo, eme Baol. — A ! c’hwi eo ? Soudarded, diwallit mat an dorioù ; kavet eo va louarn ganen ; emañ-eñ amañ.

Mestr ar zoudarded, hag a ioa eur c’habiten, a zavaz d’ar zolier, el leac’h m’oa chomet Paol hag Anna Roue, hag a c’houlennaz gand eun ear griz : — E peleac’h eman Paol Inisan, perc’hen Lanzeon ? — Me va-unan eo, eme Baol. — Ah ! c’houi eo ? Soudarded, diouallit mad an doriou ; kavet eo va louarn ganen ; ema hen ama.

Ret eo, kousto pe gousto, da unan bennak ac’hanomp daou pe dri ma ranker, mont a-dreuz ar vro, dre an heñchoù-distro, da lavaret d’an dud kalonek-se, e pe zoare stad emañ an traoù ganeomp.

Red eo, kousto pe gousto, da unan-bennag ac’hanomp daou pe dri ma ranker, mont a-dreuz ar vro, dre an hentchou distro, da lavaret d’an dud kalounek-se, e pe zoare stad eman an traou ganeomp.

Evel m’emañ, an tour-se n’en deus ket e bar e bro all ebet ; unan eus marzhioù ar bed eo-eñ.

Evel m’eman, an tour-ze n’en deus ket e bar e bro all ebet ; unan eus marziou ar bed eo-hen.

E-kreiz noz, diouzh m’emañ brud, pa vez an oabl o hinoniñ hag al loar o skediñ en neñv, e teu an anaon illur sebeliet eno er-maez eus o bezioù da analat ar gouyender dindan an amzer splann ; azezañ a reont a-strolladoù war gern ar c’hrugelloù hag e kenbrezegont laouen en ur arvestiñ ouzh an neñv hag ouzh ar mor (2).

E-kreiz noz, diouz m’eman brud, pa vez an oabl o hinoni hag al loar o skedi en nenv, e teu an anaon illur sebeliet eno er-maez eus o beziou da analat ar gouyender dindan an amzer splann ; azeza a reont a-strolladou war gern ar c’hrugellou hag e kenprezegont laouen en eur arvesti ouz an nenv hag ouz ar mor (2).

Hogen n'emañ ket ar mare nag al lec'h da vont d'an ergerzhadenn-se dre hir gomzoù.

Hogen n'eman ket ar mare nag al lec'h da vont d'an ergerzadenn-ze dre hir-gomzou.

Evel-hen e klozas Velia he c’helennadur : « Diwar an naetoni emañ ar yec’hed, diwar ar yec’hed an nerzh, diwar an nerzh ar gened [...] ».

Evel-hen e klozas Velia he c’helennadur : « Diwar an nêtoni eman ar yec’hed, diwar ar yec’hed an nerz, diwar an nerz ar gened [...] ».

Eno emañ, en traoñ gra Pennenez : bevennet eo gant porzh ar bagoù hag ar palud, an aod Gwenn-Veur ha Porzh Biliek.

Eno eman, en traou gra Pennenez : bevennet eo gant porz ar bagou hag ar palud, an ôd Gwenn-Veur ha Porz Biliek.

Aet int o div d’ar presbital. Tok ! tok ! war an nor, hag ar garabasenn da zigeriñ. — Petra a c’hoarvez ganeoc’h, Marc’harid ?… Petra a fell d’eoc’h ?… — Er gêr emañ an aotrou person, Frañseza ?

Aet int o diou d’ar prespital. Tok ! tok ! war an nor, hag ar garabasenn da zigeri. — Petra a c’hoarvez ganeoc’h, Marc’harid ?… Petra a fell d’eoc’h ?… — Er gêr eman an ôtrou person, Franseza ?

Noz-deiz emañ ganto e spered, rak enno en deus dastumet holl deneridigezh e galon.

Noz-deiz eman ganto e spered, rak enno en deus dastumet holl deneridigez e galon.

Bremañ emañ amzer ar moto, an oto, ar vilo, ar c’harr-nij, ar marc’h-du, ar marc’h-dre-dan. Evit ar marc’h pevarzroadek, ’m eus aon ne vo mui kavet implij dezhañ bremaik nag ouzh karr nag ouzh alar ; implij e ti er c’higer [sic, "e ti ar c’higer"], ne lavaran ket.

— « Ganeoc’h, Job, emañ ar furnez an taol-mañ », a lavaras Lukaz.

— « Ya! n’eo ket evit padout gant ar sec’hed, » a lavaras ar vaouez a oa eno ; « glac’har en deus d’ar gwenneion n’en deus ket c’hoazh, aze emañ ar wirionez. »

Pa veze gwelet unan o tont gant an hent, e veze lavaret diouzhtu : an hini all n’emañ ket pell.

— « A ! feiz ! » a lavaras ar merc’hed gant ur figur tagnous, « ma emañ evel-se ar jeu, mat pell ’zo ! »

A ! moereb, emezo, evel-se emañ ar bed. Hiziv hoc’h eus mignoned e-leizh ; an deiz war-lerc’h, ar mignon a ya da vleiz.

Goude emañ Satanaz e goueled ar puñs, Satanaz gant e gerniel, gant e forc’h hag e zaoulagad ruz.

— « O! Lom penn peul, bremañ ne gredit mui en teñzor ?… » — « Eo, e teñzor Kastell ar C’hraneg. » — « Hag e hini ar voereb ? » — « Nebeutoc’h, evel just, peogwir eo diwallet mat. » — « Koulskoude hemañ a vo deomp hag hennezh all ne vo ket. » — « Hemañ a vo deomp ! Hum ! Aze emañ an dalc’h. »

Ha, dreist-holl, Lom, livirit emañ gwelloc’h ar voereb, ha ne fell ket dezhi gwelout den, na kar na par !

Yann ar Giouidig, avat, a oa aet klañv : — « Ha va bag ? ha va bag ? » — « Ho pag », eme Lom, kounnaret ivez, « a zo mat e-lec’h m’emañ. »

Warc’hoazh emañ ar [S]adorn, ha da Gastellin em eus da vont ; kerkent ha ma vezin distroet d’ar gêr, ez in, war an deiz, da gavout ar voereb, da lavarout dezhi al labour hon eus graet war ar stêr evit klask korf hon eontr…

Hag amañ emañ echu istor an ti satanazet, degouezhet e Lotei hanter-kant vloaz ’zo. ECHU

Evel-se emañ an Amerikaned holl : p’en en dommont ouzh tra pe dra, ne chomont ket da blediñ gant soñj ar sellerien.

Evel-se emañ an Amerikaned holl : p’en en dommont ouz tra pe dra, ne chomont ket da bledi gant soñj ar sellerien.

Er gwasked emañ war ribl ar stêr Aon a red he dour goustadik, evel gant keuz, war-du Kastellin.

Bremaik, end-eeun, emañ ar « Capitula de Culpa ».

- Evel-se emañ kont gant ar garantez. Deut e oan, dre zegouezh, da lavarout ur bater da Werc'hez venniget ar Rozera. Ho kwelet am eus...

Ar Bed !... Eno, emañ ar Bed !... Lijour, frankiz, aer d'e skevent yaouank !... Ar Baradoz difennet !... Diwall !... Kentoc'h pondalez an ifern !...

Emañ an Naer skoachet dindan ar Vleunienn !...

- ...Er Bed, ma paot ar Vaouez, m'emañ ar Vaouez e darempred ingal gant an Den, eo peuraes dezhi stignañ he rouedoù...

N’oar ket re vat pe emañ oc’h huñvreal pe emañ e-kerz gwidreoù enebour mab-den.

Touch nemetken gant va dorn, touch ouzh ar vronn, netra ken ! Skrijañ a reas : - Eno emañ merk-digemmañ ar Vaouez.

Alchouez ar Skiant !... Anaout ar Vaouez, anaout ur vaouez, anaout Palmira !... Ganti emañ an diskoulm d'ar c'hevrin.